სიყვარული და სიკვდილი

ტკივილები, მაქვს ძლიერ ტკივილი! ისმის ქარის უჩვეულო კივილი! გრძნობები მაქვს, ძლიერ მწარე გრძნობები. სიყვარულის, სიყვარულის ომები. ვმარცხდები და აქ არის დრო სიკვდილის! და გთხოვთ ხმა არ გამაგონოთ ტირილის.მოვითხოვ რომ ხმა ისმოდეს სიცილის და არა ხმა

როცა ტკივილები ბევრდებიან

ქუჩას ავადევნე ნაბიჯები, სულში ქარიშხლები მრავლდებიან. ფიქრი,ოცნებები,იმედები, ერთურთს მისდევენ და ქარწყლდებიან.

გესმის? დორიან!

...ცხოვრება, როგორც მას ეგონა, ისე მდორეა,არ ვიცი მე სხვა, ჩემმა სულმა როგორც იწვალა,ყველას პორტრეტი არ ბერდება, გესმის? დორიან!ვეცადე, მაგრამ ოდნავადაც არ შემიბრალა...

მოდის გაზაფხული...

მოდის გაზაფხული ფიქრით დაზაფული სევდით არეული და გადარეული...მოდის,რთავს ნაპირებს წასვლას არც აპირებს მოაქვს სიყვარული სითბო,სიხარული...მალე წვიმაც მოვა დარიც არ გამოვა დროსაც აზრი არ აქვს

თუ მენატრები

თუ მენატრები,მონატრება,როგორ დავმალო?!გვერდით მაკლიხარ,ჩემს ფიქრებში აღარ მეტევი.შენზე ვწერ ლექსებს,იქ მიღებავ ფერად სამყაროს,ჩემთან გიტოვებ და რითმებში მეიმედები.

პატარა ბიჭის დიდი სიყვარული ა.ა.

შენ ისეთი ლამაზი ხარ, სიტყვებით ვერ აღგწერ! მე შენ ისე შემიყვარდი, რომ პოემებს დავწერ! შენს თმის ერთ ღერს ავიღებ და შევინახავ მალულად! გულით გრძნობებს წავიღებ და მათ დავმალავ ფარულად! ღამით როცა მოგონება შემაწუხებს პატარავ, შენს თმის ღერს ჩავეხუტები

მიყვარხარ ისე ...

მიყვარხარ ისე,როგორც არასდროს იქნებ და ქარმა ფიქრი გამანდოს,ან უჩემობა მასაც ანანოს.ყურისწამღებად ზუზუნებს ქარი,იქ, კლდის პირას დგას მწუხარე ქალი, დიადო მთებო,მომეცით ბანი.ძალა აღარ მაქვს,

ქარიშხალი

რითმებს შევატოვო მინდა ჩემი არეული ფიქრი.როცა ქარიშხალი დაჰქრის,რაღაცას წამართმევს ვიცი.ჩემში ზღვა იღვიძებს ზოგჯერ,ტალღებს ერთმანეთში ხლართავს, ზოგჯერ თავსხმა წვიმა ვხდები,წვეთებით მოგონება დამაქვს.

არ ვიცი

არ ვიცი, კიდევ რამდენი ვწერო, რომ ამ გრძნობების გამოჩნდეს ბოლო. შენი ღიმილით,ამოდის მზე და შენი დარდები მაღონებს მხოლოდ.

სიტყვები არევს

ვიცი რომ სიტყვები კარგავენ ფასს როდესაც თვალებში კითხულობ აზრს. როცა შემოხედვით ხვდები სათქმელს, სიტყვები დაივიწყე,ყველაფერს არევს.