წავიდათ

წავიდათ!ქალაქი არ მინდა,დღეს მთაში წამოდი...ავიდათ.იქ იქნებ გაწვიმდა,აცივდა და მზეიც,ცას ამოუსვლელ ჩავიდა.გავიდა ზაფხული,გაჭენდა,გაფრინდა, ზამთარ მაგველისო,ნატვრამდე - ნატვრიდან,ზაფხული არ მოვა,

დღეს ჩემი ღმერთი სხვის ღმერთებზე ბევრად მშვიდია

თითქოს ბუნებამ თეთრ ფურცელზე შავად დამქარგა,ხორცს მიბინძურებს ეს ცხოვრება სულით უცოდველს.როგორ დაგტოვოთ ჩუმი სვლებით ისე ლამაზად, უცხო გამვლელსაც სიამაყით სისხლს რომ უჩქროლებს.

თორნიკე ნაროზაული 'დედი'

თორნიკე ნაროზაული დაიბადა 1994 წლის 15 ივლისს, დედოფლისყწაროს რაიონ სოფელ გამარჯვებაში, (კახეთში – ქიზიყში). წარმოშობით ხევსურია,ხოტიდან… მას მიაჩნია,რომ რასაც ქმნის ეს არაფერია … მისი ლექსები რელიგიურ

საცოდავი დროება

ეს დრო მიდის, ეს დრო მიდის ცვლილებების სიტყვა ისმის კომპრომისი კვლავ აქ მიჰქრის მასზე წასვლა ძლიერ მიმძიმს კლასიკა ამ ქვეყანაში დასაცინი გამხდარა აქ "მოდი აქ" ჩარკვიანის გოიმობად ჩამკვდარა ასე ფიქრობს ჩვენი ხალხის უდიდესი მასა რა მე ამდენმა უაზრობამ

ნურასდროს იტყვი

ნურასდროს იტყვი ამ სიტყვას - ,,მერე“, ყოველი დილა შენით თენდება, გრძნობა ვერაფრით ვერ შევაჩერე, შენ გარდა არსად არ იხედება.

ცრემლი არაა... მე ძვირფასო კვლავ სისხლი მომდის...

ცრემლია არაა... მე ძვირფასო კვლავ სისხლი მომდის, ისევ ვაგდივარ ,განწირული სიცოცხლის ზღვართან. ახლა რაღა მჭირს ?!... ახლა უკვე ვიცი რა მომდის, ვერ ვბედავ, ისევ რომ მივხოხდე ნანატრის კართან.

აკროსტიხი ჭეშმარიტებას

ამ ოცნებამ მე გამიქრო ამ სიცოცხლის არსი, ნანატრი დღით მე კი მივხვდი იმედი არს ფარსი. ნანობს ახლა ჩემი გული? მაქვს მე ფიქრი ამის; ახლა სინანული არ აქვს, არ აქვს სულ არაფრის. ამ სიყვარულს ვერ გააქრობს ვერასოდეს, ვერა, მინდა ვთქვა რომ ამ გრძნობების მე

რამდენი ხანია...

რამდენი ხანია არსად არ წავსულვარ. მოვიდა მუზა და მეც მშვიდად გავყევი. მატარა იმდენი სანამ არ გიპოვე. ჰოდა მეც ჩუმ-ჩუმად სულ კუდში დაგყვები. ვაიმეე, შემშალა ჭკუიდან ფიქრებმა. არადა ჩერჩეტი არა ვარ.- ცისა ვარ.

იქნებ ფანჯარასთან მელი ყოველ ღამე

როცა ამინდები ყველა სულერთია..როცა ფანჯარასთან ზიხარ მელოდები..ბრაზობ შენი გული რარიგ სულელია..რისთვის აიჩემა რომ მე დავბრუნდები..თითქოს განთიადის ნაზი ფერწერაა...სევდად დახატული თვალში

მხოლოდ შენ

მოგიძღვნი, დაგიწერ მშვენიერ ლექსებს! მიყვარხარ, გული უშენოდ ვერ ძლებს! ეს გული სიყვარულს ხომ აღარ ეძებს, შენდამი გრძნობებს ხომ ვერავინ ვერ ძლევს! გული დამძიმდა, გაიჭრა, გატყდა, გარშემო დიდი გრიგალი ატყდა! მე ჩემი გული იქ მკვდარი დამხვდა და მას ეფარა