ეს ყველაფერი მიგრძვნია და ვარ ბედნიერი

თუ დაგითვლია ზღვის ნაპირას თეთრი კენჭები, გისეირნია ზაფხულობით, წვიმისას მარტოს? დაგსიზმრებია შეყვარებულს მსგავსი სიზმრები, რომ შენი გულის თეთრი ვარდი ღამით შენ გნატრობს?

არ მყოფნი

არ მყოფნის ღამე, რომელშიც გხედავ სიზმრის ფერებში, როდესაც გაბნევ არ მყოფნის შენი თვალების ელვა უშენობაში ნათევი ღამე

სევდით სავსე სივრცე

მოახლოვდა სევდით სავსე სივრცე მივყვები და შენ დაგეძებს თვალი ვისაც მინდა სიყვარული მივცე მე არ მიხმობს,ამერია კვალი...

ღამის აჩრდილი

იცი,ფიქრები შენზე მე არ მანებებს თავს. დავბოდიალებ ღამით,რომ დაგინახო კვლავ. უძილო ღამის აჩრდილო, სიზმარშიც გხედავ,მკლავ

გადავიკარგოთ

როცა ჩადგება ეს ქარიშხალი და როცა ისევ გამოიდარებს,მე მოვალ შენთან ალბათ ოდესმე და მოგიშუშებ სულის იარებს...მოვალ რომ გული ისევ გაგითბო,სულში ზამთარი გაგიმაისო,გითხრა რომ კარგი კიდევ წინ არის

უძღები შვილი...

მე თეთრი ღამის მოლანდებად ვიქეცი უკვე, მოვიქარიშხლებ თორემ ლოდინს არ უჩანს ბოლო. დაგიბრუნდები თუ მიმიღებ დეე შენს შვილს უძღებს, რომელიც უკვე წლები არის შენთან არ ცხოვრობს.

გაბედე

გაბედე და მოდი...თუგინდ მე გიშლიდე... გადმოდი საზღვარს და გათელე ბილიკი... მე ზურგს თუ შეგაქცევ, პირისპირ დამიხვდი... ქალი ვარ...და იქნებ თამაშით გაგიჟებ...

მე ვერ წავედი

მგონი წავედი, მგონი წავედი! მე სიყვარულის შიგნით შთავედი! მან მე ჩამკეტა, მომკლა, გამწირა, მხოლოდ შენთვის არს ეს თავგანწირვა! მე ვერ წავედი, მე ვერ წავედი! მე სიყვარულის ფონს ვერ გავედი! მე ხომ უარმყოფს გრძნობების ღმერთი, უნდა წამართვას ეს გრძნობა

მარტის თვალები

ოჰ, რა ძვირფასი, რა სანუკვარი,მოთაფლისფერო, ოდნავ მზიანი თვალები გქონდა მარტის მაგვარი,მაგრამ სულ წამით დავიგვიანე.ჰაერში შენი მზერა ტრიალებს, როგორც წვიმის დროს მეხის სურნელი,მე უშენობას ჯერ ვერ

როცა

როცა მჭირდებით ყოველთვის მტოვებთ,როცა მტკივდება ყოველთვის სწორედ სწორედ ყოველთვის მიქრობდა პოეტს მიქრობდა პოეტს იმ ლექსის ნოტებს. შეუძლებელი არაფერია ამბობდა ყველა,მაგრამ შეძლება