დათოვლილ ქუჩებში

დათოვლილ ქუჩებში ვიღცა დამთვრალიყო, ღრმა ბნელ ოთახში სანთელი დამდნარიყო, სიცივეს ვგრძნობდი სუ ყველა გამქრალიყო, მე როცა მჭირდებოდით სულ არავინ იყო.

სიყვარული მაგიჟებს...

ღამით ყველაფერი მაგიჟებს გრძნობა სულში აღწევს, ვერ ვუძლეეებ... მონატრების განგაში ისევ გამოიღვიძებს... ამღვრეული გონებაც დალაგდება ოდესმეე?! ვყვირი გამწარებული, სიყვარული მაგიჟებს...

მთვარე

ყველა ჩემი საიდუმლო მე მხოლოდ შენ გაგანდე. შენ კი,მხოლოდ ღამით ჩნდები და ჩემ ცრემლებს ანათებ. შენ ხომ იცი,რა ძნელოა ჩუმად,მარტო ტირილი.

ვედრება

შემდეგი აზრი თქვას აქ წერტილმა რადგან ჩემს კალამს, არა აქვს ნება უნდა პირუტყვებრ ჩავიწყვიტო ხმა, თორემ ჩემს ბატონს ეს ეწყინება.

გაზაფხულია

ჩემი წილი დამაქვს ცოდვა, ალბად ცოტა ცოდნაც, სული უფრო ხშირად სცოდავს, გული _ უფრო ოდნავ,

I miss your voice..

"არც მე და არც შენ.. არავინ ურტყამს ისე ძლიერად, როგორც ცხოვრება. მნიშვნელობა არ აქვს შენ როგორ დაარტყამ, მთავარია დარტყმას როგორ აიტან და მერე როგორ გააგრძელებ მოძრაობას.. რამდენს აიტან... ისე, რომ მოძრაობა გააგრძელო."

სისხლისფერი იმედი...

სიბნელეში ჩაფლული ველოდები მიქაელს... ტკივილებით შეშლილი კედლებს ვკაწრავ მეასედ... სისხლისფერი იმედი გადავუსვი ყველაფერს...

სიყვარულს არ უნდა სიტყვების გამოთქმა...

სიყვარულს არ უნდა სიტყვების გამოთქმა,სიყვარულს არ შვენის ტირილი და მოთქმადა მან თუ ჩაგავლო თავისი ეშვები ვერც იგრძნობ,რომ დარდის მორევში ეშვები...სიყვარულს მოუწევს მრავალი

უძილო წვიმა

უძილო წვიმაში დაკარგულან ფერები, მე ამის გამო შენ ვერ გეფერები, დართხმულან მიწაზე ეს ნაზი ბგერები, იქ სადღაც შორს მიდიან მტრედები.

ვიცი შევხდებით...ისევ გიხილავ...

ისევ მივყვები ცხოვრების დინებას, ვგრძნობ აქ მომისწრებს წვიმა შხაპუნა, ტალღებს ავყვები აჩქარებული მე ამ გრძნობებმა არ მიმატოვა. ნიავს ნაცნობი ახლავს სურნელი,