მე შენ და გალაკტიონი

ალბათ ყველას გაგიგიათ, ტრფობა მერის სილამაზის! ალბათ თქვენც გიოცნებიათ, მსგავსი ქალის მისაბაძის! ალბათ მასზე არ დაწერდა ერთხელ მაინც რომ ენახე! შენზე ფიქრებს გადასცემდა ყველას, გულს რომ შეენახე! შეიძლება ერთი ნახვით მას შენ შეყვარებოდი, მერის შენი

მე-შე-მოდგომები

ირგვლივ სხვა არავინ... მე და ცა და მიწა... გეძებ სამყაროში - მე შენ, მონდომებით... უკვე, მერამდენე წელი გადამიცდა... მაინც, მიყვარხარ და მე-შე-მოდგომები...

თუ მოწერა გინდა

დრო გადის და ისევ არაფერი მიცემს ყოველდღიურ დღიურს გულის ხმები მივსებს სიყვარული შენდამ სიძულვილს ვერ იწყებს ნათქვამს ხან კი, ხან ვერ, ხან კი სულ არ გითმენს!შენ მერეა ბევრი, შენამდე რომ იყო,საფიქრალო, ფიქრის

უცვლელი გრძნობა

ამ ჯადოსნურ დღეს მე გეტყვი, რაც მე დიდხანს, დიდხანს ვერ ვთქვი: "ეს გრძნობა მე მკლავს და მფერფლავს," სიყვარული ყველგან ელავს! ცხოვრებაში ხარ მთავარი, ჩემი გულის ხარ მტარვალი, მე მიყვარხარ, მუდამ გნატრობ! შენი ცქერით მუდამ მათბობ! რომ გიყურებ, ვიწვი

გრძნობების უცვლელი ნოტები

გადის დრო და ვხვდები, ვხვდები, შენს მსგავსს ვერვის ვერ შევხვდები! არ გიყვარდი, არ გიყვარვარ და არც გეყვარები, მაგრამ მუდამ ამ ჭრილობებს, მუდამ ეფარები! ოცნების ქალაქში ვცხოვრობთ და ვიცი, მხოლოდ შენს მიმართ მაქვს გრძნობის ფიცი! მიყვარხარ, მე სულ

რაღა გათენდა...

რაღა გათენდა... წამიც ალიონს, შეეჩეხება ცრემლით თვალები, ისევ ინათებს... და მეც ყალიონს გვერძე გადავდებ.. დავიმალები...ისევ მაშინებს მე მზის სხივები , რადგან, მე სითბოს შენსას მახსენებს. სულმკვდარი ,ძალით გავიღიმები და საათს უკან გადავაყენებ...

,,აჭარელი ქალი"

დავწერე 2016 წლის 20 თებერვალს და ვუძღვნი ყველა აჭარელ ქალს, ჩემი ლამაზი კუთხის სახელით.აჭარაში გამოზრდილი ქალი მაინც სხვა ქალია, მისი მოვლა-პატრონობა ყველა ვაჟკაცის ვალია, აჭარაში გამოზრდილი ქალი არა სხვაგვარია მისი შეხედულებები მუდამ გასაოცარია.

ზეცის პოეზია

ზეცის პოეზია ცრემლებია,ხალხმა წვიმის სახით რომ შეიცნო.როგორც პოეტები ნებდებიან,სწორედ ისე მინდა რომ შეგიგრძნო.ანუ არასოდეს მიგატოვო,ანუ შეგიყვარო სიკვდილამდე.თუკი წავედი რომ ვიმარტოვო,მხოლოდ იმიტომ

"ერთხელ"

დაგიჯექ გვერდით, სურნელი მცემს გაუშლელ ვარდის, თვალებს ვაპარებ შენს ფეხებზე ჩუმად და პარვით, როგორ ამშვენებს კაბა მუხლზე მაგ შენს თეთრ წვივებს, მაღალ ქუსლებზე ბასანოჩკი როგორ გამშვენებს.

წვიმს

დროის მორევში ისევ ვეშვები_წვიმს... და სხეულში ჯდება სისველე,არ გააჩნიათ ვნებებს წესები,არ გააჩნიათ გრძნობებს სიძველე,წვიმს... და სიჩუმე არ უღირს მასაც,დამძიმებულა თითქოს ჰაერი,ცა ნაცრისფერი..