გაზაფხულია

ჩემი წილი დამაქვს ცოდვა, ალბად ცოტა ცოდნაც, სული უფრო ხშირად სცოდავს, გული _ უფრო ოდნავ,

I miss your voice..

"არც მე და არც შენ.. არავინ ურტყამს ისე ძლიერად, როგორც ცხოვრება. მნიშვნელობა არ აქვს შენ როგორ დაარტყამ, მთავარია დარტყმას როგორ აიტან და მერე როგორ გააგრძელებ მოძრაობას.. რამდენს აიტან... ისე, რომ მოძრაობა გააგრძელო."

სისხლისფერი იმედი...

სიბნელეში ჩაფლული ველოდები მიქაელს... ტკივილებით შეშლილი კედლებს ვკაწრავ მეასედ... სისხლისფერი იმედი გადავუსვი ყველაფერს...

სიყვარულს არ უნდა სიტყვების გამოთქმა...

სიყვარულს არ უნდა სიტყვების გამოთქმა,სიყვარულს არ შვენის ტირილი და მოთქმადა მან თუ ჩაგავლო თავისი ეშვები ვერც იგრძნობ,რომ დარდის მორევში ეშვები...სიყვარულს მოუწევს მრავალი

უძილო წვიმა

უძილო წვიმაში დაკარგულან ფერები, მე ამის გამო შენ ვერ გეფერები, დართხმულან მიწაზე ეს ნაზი ბგერები, იქ სადღაც შორს მიდიან მტრედები.

ვიცი შევხდებით...ისევ გიხილავ...

ისევ მივყვები ცხოვრების დინებას, ვგრძნობ აქ მომისწრებს წვიმა შხაპუნა, ტალღებს ავყვები აჩქარებული მე ამ გრძნობებმა არ მიმატოვა. ნიავს ნაცნობი ახლავს სურნელი,

რა ვქნა კარგო ,მიყვარდება მარტივად და ძალიან...

რა ვქნა კარგო მიყვარდება, მარტივად და ძალიან,გული ერთხელ დაინახავს შეიყვარებს უგონოდ,ნუ მეტყვი რომ მოცლილი ვარ,ამისთვის სულ მცალია,შევიყვარებ ერთხელ ვინმეს და არ დავთმობ უომოდ.მე რას მერჩი

უშენობა შემომეყარა

ცხოვრებამ ტკივილების ნაპერწკლები შემომაყარა აღარ დამინდო, მტანჯა და გამაჭაღარა აღარა შველის ტკივილებს არყის მათარა ამ სიყვარულმაც მიმაგდო ფურცლებს ამარა.. სულს მოეფინა სევდიანი ქარი ტიალი აღარ მიყვარხარ, არ გინდა გრძნობების ტრფიალი აღარ შემორჩა ძველ

რადგან სხეულზე ჟრუანტელი ცეკვით გაერთო

ახლა იღიმის...ვიცი რადგან პულსმა იმატა, რადგან,სხეულზე ჟრუანტელი ცეკვით გაერთო, და მე ამ გულში დარტყმას ვუძლებ,მხოლოდ იმათგან, ვისაც ამ გულთან აღარ დარჩათ რამე საერთო.

შენთან მოვდივარ

მთვარიან გზას მივყვები მე,იქნებ მოვიდე შენამდე დღეს. იქნებ გავაღო მე სახლის კარი და ჩაგიხუტო,მდუმარე,წყნარი.