ნეტა ახლა სად ხარ
გეძებ ყველგან ხილულად თუ უხილავად ვიცი სად ხარ...ვერ მოვდივარ... მეშინია შენი კოცნა და ალერსი მეშინია თვალებზე რომ შემოგხედავ იქ ხომ ჩემი ტკივილია...ცრემლებად რომ დაგდენია როგორ გითხრა, რომ მიყვარხარ და უშენოდ აღარ შემიძლია... ახლა ერთი ჩამახუტა,მოვა დრო და გაიგებ
ვიცი, ალბათ არც კი ფიქრობ, რომ ვაგრძელებ შენზე წერას. თუ არ გეტყვი, შენ ვერ იგრძნობ, შენთვის მე ვაგრძელებ მღერას! ორი წლის წინაც მე გწერდი, ეს იცოდი ძლიერ კარგად, მაშინ გრძნობით ქუხდა მკერდი! ახლა ძველ გრძნობას სდევს მარდად!..გთხოვ, შენ გადარჩი..
ცისფერ ქაოსში ჰყვაოდა ფითრი,წითელი, როგორც დაისის თოვლი,მაკლია რაღაც რაც აწ არ ითქმის,რაღაც თბილი და სავსე სისოვლით.ვწერდი ტაეპებს როგორც მოცარტი,როგორც სულელი ცელქი ღიმილით,სიკვდილმაალბათ გახსოვს
ალბათ ჯერ კიდევ გახსოვს, როგორ მიყვარდი მერი, შენი დანახვა მათბობს, შენი თვალების ფერი. მე ჯერ არ გეტყვით ვინ არს, ამ პოეზიის ველი, მე მუდამ ვხმარობ ცივ ფარს, რადგანაც მომდევს მკვლელი. შენი სახელი მინდა, ვახსენო ყველა ლექსში. ჩემი მუზა ხარ წმინდა,ნეტავ იცოდე
ნეტავ იცოდე, ისევ ვწერ შენზე, ვწერ იმ გრძნობების ძველ, ლამაზ მთებზე. მივედი დასკვნამდე, შენ არვის გავხარ! მიველ იმ ფაზამდე, მხოლოდ შენ მყავხარ! სულ ყველა და ყველაფერი წარმავალი არის. შენზე ფიქრი კი ჩემს გულში სულ მუდმივად ჰყვავის.ერთხელ ცხადში
მაშინ, როცა ეს სამყარო გახდა თითქმის ცარიელი; მაშინ, როცა ეს დღეები მეჩვენება უფრო გრძელი; მაშინ, როცა ამერია ყველა გზა და ყველა კვალი; ..პოეტები სიზმრად
ლეონიძე კვლავ პაემანს ელის უცხოს, ყივჩაღები კვლავ სინჯავენ იარაღს. ყორღანებში ჩამოფრინდა გნოლი უფრთო, მაგრამ ვერა... ვერა დააზიანა.* * * * * * *
ქარში მიჰქრიან სადღაც ფიქრები,მას შემდეგ უკვე წლები გავიდა... და თუ გგონია ცუდად ვიქნები, შეცდი... ცხოვრებას ვიწყებ თავიდან...ჰო, მე გიჟი ვარ, გიჟი დიადი,და პოეტობას ვიჩემებ ისევ,გულში შემომრჩა,ბედნიიერება სულ მალე მოვა?
ბედნიიერება სულ მალე მოვა,და ისევ მჯერა სულ მალე მოვა,და დრო მიყვება ოცნების წუთებს,და ისევ ვამბობ სულ მალე მოვა.სულ იკარგება მთელი ბავშვიბა,და კიდევ ვამბობ სულ მალე მოვა,და ისევ ვფიქრობ სადღაცერთადერთი ჭეშმარიტის დაბრუნება
ახლა ვიცი, ვინც კი მიცნობს, ყველა ძლიერ ძლიერ ღელავს. ალბათ მოუთმენლად ფიქრობს, ჩემი ლექსი ვისთვის ელავს. მე არ მინდა მოგახსენოთ, მისი სახელი და გვარი. მე არ მინდა მოგაბეროთ, ჩემი გულის ცეცხლი, ქარი. ვინ არს მერი შერვაშიძე, როდესაც შენ არსებობ. ჩემსტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.