ნისლი

ნისლიან დილას გათეთრებულ ქალაქს გავყურებ და მოგონებას ბურუსის მსგავს გულში ვიხუტებ, ბავშურ ჟრიამულს, მეგობრობის, სილაღით ველტვი, რათა ვიგემო საამური წარსულთა ნეშტი.

მე + შენ = უსასრულობას (სრულად)

ახლა კი ვნატრობ მხოლოდ ერთ რამეს,რომ ჩაგეხუტო სულ ყველა ღამეს,შენზე ფიქრებში რომ აღარ დავთვრე,დიდხანს ვუყურო შენს ზღვისფერ თვალებს ფუნჯით დავხატო ეგ შენი სახე,და შეგადარო ლამაზ თეთრ მთვარეს

..და ახლა...

ციდან ფოთოლი ცვიოდა ლურჯი, ისეთი ლურჯი, როგორც იმედი, იქ აღარ დამხვდა ჩემი საუნჯე, წამოსაღებად როცა მივედი

როდესაც

როდესაც ვეძებდი სითბოს და სიყვარულს, როდესაც ველოდი მე გრძნობას მოხარულს, როდესაც ვფიქრობდი იმ ლამაზ წუთებზე, როდესაც ვიბრძვოდი შენზე, იმ წამებზე.

სამართებელი

სამართალს ეძებ და ცხოვრებას ვეღარ წარმართავ გგონია შეძლებ და იპოვი ქვეყნად სამართალს ყოველდღე ხდები ილუზიის მაძიებელი სამართლის ნაცვლად კი შეგრჩება სამართებელი.

შემომხედე ერთხელ გელი...

მთვარის შუქზე გიშრიალებს თმები... მაგ თვალების სიკაშკაშე გადაჩრდილავს მთვარეს, შორიახლოს ვდგავარ, გიცქერ და ნანახით ვტკბები, არ მანაღვლებს, თუნდ სიკვდილმა მომაკითხოს მალე...

მინდა ვნახო

მინდა ვნახო საუკუნოდ უშუქობის სანთლები რომ არ გაქრეს უსაშველოდ ეს ფერმკრთალი ლანდები რატომ რისთვის ვისთვის დავთმე შენთან ყოფნის წამები ალბათ ლტოლვამ იძალადა დამიბინდა თვალები მტკივა

დრომ არ იცის დანდობა...

დრომ არ იცის დანდობა,საიდუმლოს განდობა,აღარ ვიცი შენდობა დამეკარგა კვლავ ნდობა დრომ არ იცის განცდები სიყვარულს ვერ გაცდები,გჯერა,რომ ბედს აცდები?აი,სწორედ აქ ცდები.დრომ ძლიერიც გამხადა

მიუწვდომელი (სრულად)

ჩემი რომ გიწოდო იმის მრცხვენია,თითქოს სამარცხვინო არც არაფერია,გარდა იმისა რომ შენ ხარ ფერია,ჩემთვის კი ღატაკი უწოდებიათ,იქ სადღაც ზევით ესე წერია: -შენ მისთვის არხარ ლამაზო ფერია,ეს კი იმ ერთის

ჩემო ფერიავ

დაღამდა! სამყარომ ფერი დაკარგა, ირგვლივ ყველაფერი წყვდიადს ემსგავსა, რით ვერ დამთავრდა?! ჩემი გრძნობები ხელში ჩამაკვდა,