ისევ მარტო ვარ...

მიყვარხარ ძლიერ, მთელი გონებით, შენზე ფიქრები ცაში მიჰქრიან, მე სამუდამოდ დაგელოდები, და თუ არ მოხვალ... არ მიფიქრია...

რა შორსა ხარ ...

წელს მერცხლები თბილ ქვეყნებში ვერ გაფრინდნენ, ჩვენ ვტკიოდით თითქოს ყველა დედამიწელს. მზის სხივები ნაცნობ სითბოს ვერ მაწვდიდნენ, როცა სუნთქვა შევატოვე შენს ლავიწებს.

ოქტომბერია...

ოქტომბერია... დღესაც ვიხსენებ შენს გამოჩენას… ოქტომბერია და ისევ ისე ვგრძნობ რომ მჭირდები... თითქოს დასრულდა, თითქოს დამთავრდა, მაგრამ წარსული

მაშ სხვა ვიღა?!

აეკვიატა თითებს ბგერები ჩამოუქროლა მუზამ აკორდებს, აი რას ნიშნავს როცა ბერდები და სიყვარულზე როცა გაბოდებს ხეთა ტოტები, როგორც თითები, ქარტეხილებში მისკენ იწევდნენ, იძვროდა ზეცა ზეცა მითების როცა მუზები წერას იწყებდნენ...

ჩემი ცხოვრების აზრი ხარ დაიკო

ჩემი ცხოვრების აზრს ჩემს მშვენიერს მინდა მივუძღვნა ლექსი მცირედი ის მე მამყოფებს მუდამ ბედნიერს არს ერთადერთი ნამდვილი ლედი დაიკოსათვის დავთმობ ყველაფერს მოვკლავ ყველას და დავთმობ ყველა ერს ის არის ჩემი

ჯანდაბას სულ ყველა ნოტი და აკორდი...

ჯანდაბას სულ ყველა ნოტი და აკორდი... ამ სხეულს არაფრით არ უნდა სიმშვიდე... დაირღვა სულ ყველა წესი და კანონი...

მამა

ლექსები ვპარე პოეტებს მინდა მოგიყვეთ ამაზე, ყველანი დედას ტიროდნენ არვის ეწერა მამაზე..

შენდამი გრძნობებს არ აქვს საზღვარი

ჩემი ცხოვრება მაშინ განახლდა როცა პირველად შენ დაგინახე ერთადერთი მზე მაშინ განათდა შენს გარდა არვინ, რომ არვინ ვნახე ოჰ ანგელოზო, მინდა იცოდე შენს გამო მინდა მე რომ ვიწვოდე მე შენ სულს მოგცემ გამორჩეულო სულ, სულ ყველაფრის გამო რჩეულო შენზე ფიქრებში

თეთრი იასამნები

დანაწევრდნენ წიგნები სიმარტოვის ბილიკზე, თეთრი მტრედი არიებს მის ენაზე ღუღუნებს. ერთადერთი მინდა რომ სამოთხესთან მივიდე, დავინახო ცოდვილ ხალხს ღმერთი როგორ უყურებს.

დაისი

როგორ მიყვარს გაზაფხული როგორ მიყვარს მაისი, როგორ მინდა შენს ქორწილში რომ მეცეკვო დაისი.