საღამოს განწყობა

საღამოს განწყობა..ჩაი-დარიჩინით,ჩახლეჩვით უკრავს რადიო-Edvin Martons.შენ ბავშვურად,მარტო ყოფნა დაიჩემე,ჩაი დარიჩინით და არაფერს ნატრობ.არაფერი გაღელვებს.წევხარ.იძინებ.ვინ იცის,ვინ მოსთვლის იტირე რამდენჯერ

მე და ის

ყელს გიმშვენებს ოქროს ძეწკვი,ჩემს ხის ჯვარს კი დასცინიან ვითომ მორწმუნე ხალხი.გაყინულ ხელებს ვითბობთბილი სუნთქვით,შენ კი გამათბობელს ვერ შორდები. სახეს გილამაზებს მაკიაჟის გროვა ჩემსას ატყვია მწუხრება ტონა.შენ ბრაზობ მამაზე,თანხა ცოტა რომ მომქცა.მე

არაფერია

არაფერია, ყველაფერი ისევ გაივლის ვარდებს თუ არა იასამნებს დავუწყებთ კრეფას,სისულელეა, რა აზრი აქვს შეცვლას ამინდის სულში ხომ მაინც გაგრძელდება წვიმა და სეტყვა.არაფერია თუ ტკივილი ყელში წაგიჭერს,ყულფმორგებული თუ გაასწრებ ტკივილის მორევს

წერილი

გაქრა ჩემო ძმაო ყველაფერი, გაქრა რაც კი იყო ადრე. წლებმა მიმოიცვა აზროვნება, გულსაც გაუჩინა არე!

ჩემი მკერდი შეგიფარებს

წვიმაში რომ მზე ეყრება დედამიწას მოქუფრულში ერთი სხივიც არ კიაფობს მგრძნობიარე მონისლულ გულს ვინ დაიცავს იარების ტკივილი ვინ დამიამოს.

რეალობა

შემომაჩვიეს ქვის ლოდებზე მირონის ცხება! სიზმრად გადებულ ხიდის თავებს ბილწად ლაგმავენ. გადაანთხიეს ღრმა წარსულიც აივნებიდან

შენ კიდევ რჩები!

მზე ჩადის ცა გავს აფეთქებულ ცეცხლიან ედემს მინდოდა ფუნჯად ზღვა მექცია ნახატად ღამე... ერთხელ მოვტყუვდი, ვარსკვლავთცვენის სურვილებს ვენდე, ჰო მერე ლამაზ უსასრულოდ უძირო თვალებს.

აერევა ფეხი გრძნობას უთაურს

უცაბედად ამერია გონება, რა უდროოდ გამითეთრდა ფიქრები, უკვდავება, რასაც გული მონებდა, წავიდა და სიბნელეში ვინთქმები. უმისობას მოვთქვამ მთელი სხეულით, დაქსელილი ვენებიც კი კვნესიან,

ცხრაწლიანი მეგობრობა

ჩვენ სწორედ ამ დღეს სულ 9 წლის წინათ ვიდექით მარტო ჯურღმულის პირას მაგრამ ვიყავით ჩვენ მხოლოდ რკინად არ დავიღუპეთ ჩვენ არვის სიტყვად

შავი ღმერთი

ახლა მოდაშია შავი ფერი, უსასრულო სევდიანი ღმერთი. გარყვნილების ანაფორა ამკობთ, ისევ, შავი ფერით მოსილ კეთრნი. აღარაა მარად ქრისტე ღმერთი, წარსულია ლუციფერის კვერთხი.