საქართველო

დაისი იყო... მზე იწვებოდა ამაყად იდგა კავკასიონი, მიჰქროდა ნისლი...თან ირწეოდა, და მთას კალთაზე ეწვა რიონი.

ისე მომენატრე, სულ მელანდები

ისე მომენატრე რომ გაჩერდა დროის წამები ისე მომენატრე ვეღარ ამბობს სათქმელს თვალები ისე მომენატრე ჩემი გრძნობით ზეცა ატირდა ისე მომენატრე რომ ზაფხული უცებ გაცივდა

ღმერთო

აბა რა გითხრა, მინდა ვცადო ვიყო გულწრფელი. თითქმის, სათქმელი ბევრი უკვე არაფერია. სჯობია ხშირად გაიხსენო ალბათ უფალი, თუ ბოროტება სიკეთეში არ აგერია,

ქარცეცხლი შენფერი

არა ვარ ქარი, სიხარულო, თმას არ გიწეწავ, და მე არ გიშლი მარსის ველზე ლამაზ კულულებს, ათასწლოვანი მოლოდინი რომ გამიბერწდა, ჩამქრალ კოცონში ჩაუმარხავთ თავი ბულბულებს.

ნაადრევია მაგრამ მაინც მმარხავენ ცოცხალს

მიხსნიდი ისევ უსაშველოდ როგორ გიყვარდი, გადავირიე,გამაშეშა გულწრფელად მოსვლამ. შენს სიახლოვეს ვეღარ იტანს ეს გული...წადი!

წერილი უცნობ ანას

ჩემი ლექსების ნაწილი გამხდარხარ სულ ცოტა ხნის წინ მე შენსკენ გადამხარ შენ სამწუხაროდ ახლოს არ მყავხარ მინდა იცოდე არვის არ ჰგავხარ

მე მოგიძღვენი წითელი ვარდი

მე მოგიძღვენი წითელი ვარდი შენც ამ ვარდივით გაწითლდი ვხედავ, სიყვარულს ნიშნავს წითელი ვარდი ეს გაწითლება რას ნიშნავს ნეტავ?

მე სილამაზის მონა გავხდი შენი ნახვისას

მე სილამაზის მონა გავხდი შენი ნახვისას თუმცა მეგონა შენი თვალები ვერ მაცდუნებდა, მე რა ვიცოდი შენი თვალები ზეცად შობილნი ულევ სიყვარულს,ბედნიერებას თუ მაჩუქებდა.

შეიძლება ლექსი ოცნებად იქცეს

ყველაფერი ხომ ამ დღეს დაიწყო იმ გაზაფხულის ლამაზ ფერებში მაშინ დაიწყო ჩვენი ამბავი იმ გაზაფხულის ნათელ დღეებში.

თავისუფლება

,,ტყუილი არის ოცნება ფრთებზე, ან როგორ უნდა დახუჭო თვალი? როგორ არ უნდა იგრძნო ტკივილი, სულის დამწველი ყოველი ალი?“