დასაწვავად გამზადებული აღსარება

არა ვარ კარგად... სუნთქვის დროსაც ნერვებს ვახველებ, არა ვარ კარგად... შენ ხომ მაინც მიცნობ და იცი, რომ ყოველ ჯერზე ტყუილებით ვუშვებ მნახველებს, რომ ყოველ ჯერზე უნებურად მიტყდება ფიცი.

დამელოდე, მე უთუოდ მოვალ შენთან,

დამელოდე, მე უთუოდ მოვალ შენთან, გაკოცებ და ჩემსკენ ნაზად მიგიზიდავ, არ იფიქრო, რომ სიშორით დრო გაჩერდა, რომ ცხოვრების განთიადი მიიბინდა.[center]

ანნა

ჩემს სიყვარულში იყავი ანნა ჩემი გულისთვის იყავ სატანა მე მომიწია დარდის ატანა და ჩემი გულის ნაგვად გატანა

უამინდობა

უამინდობის შემოჩვეულ უღმერთო დარში, გზაზე გიპოვე... ნაგლეჯ-ნაგლეჯ ეყარე ქუჩებს. მე დედამიწა ვუარყავი და მარტო დავრჩი, ვერ შევეფარე საიმედოდ გრძნობების ბუდეს.

ჩემი დაიკო გაიზარდა

გაიზარდა ჩემი პატარა დაკო უკვე აღარ მიჯერებს ალბათ ყველგან მასეა ყველა და მასეა იზრდება და გვფრინდება და იწყებენ თავიანთი ცხოვრების აწყობას

და შენ მხეცივით აგტკივდება, რომ სხვისი მქვია.

როცა საათის ხმა მომესმის, მაფხიზლებს გლოვა, დროის უდაბნო სიჩუმეში ყვავივით მღერის. ვიღაც იძახის - ეგ თუ არა სხვა მაინც მოვა და ვინც მელოდა უსათუოდ მე აღარ მელის.

პირველს და დაუვიწყარს

შენზე ფიქრებმა არია კვალი და სილამაზემ დამადო ვალი შენ ხარ ყველაზე ლამაზი ქალი შენ უბრალოდ ხარ ამ ცეცხლის ალი

ოცნებების სასაფლაო

გზაზე ოცნებების სასაფლაო... იქვე მიმოყრილი მოლბერტები, ვნებაშეყინული ქუჩები და ცოცხლად გარდაცვლილი პოეტები. გზაზე ოცნებების სასაფლაო... ხატვას შეწირული ფერები და ჩიტი ძველებურად აღარ გალობს... ჩიტებს ყვავ-ყორნები შერევია.

დაიკოს

ჩემი პატარა, ჩემი სიცოცხლე როგორ მიყვარხარ ნეტავ იცოდე მშვენიერო და თან თვალწარმტაცო როგორ მიყვარხარ ჩემო ლამაზო

შეხვედრა გალაკტიონთან

ლექსში დაწერილი ისტორია... ღამე დაემსგავსა მემუარებს, ისევ შემომიჩნდა ისტერია_ წუხელ გალაკტიონს შევუარე,