ქუჩაში ვხედავ მე სულ შენს აჩრდილს

ქუჩაში ვხედავ მე სულ შენს აჩრდილს, შენი შეხების მტანჯავს წყურვილი, შენი თვალების გულთბილი მზერის , და ღრმა სამყაროს ცქერის სურვილი.

სიკვდილის შემდეგ

როცა მოვკვდები არ მომიტანოთ ჩემთვის კუთნილი ვარდების კონა, გვირილა მინდა კუბოს ფიცრამდე, რომ მიმაცილოს მე ესღა მინდა.

დრო გადიოდა

ის იხდის ტანზე და საკუთარ სხეულში წვება. მე ვეუბნები: რომ ზღვა არის და სურს დამახრჩოს, ის მეუბნება:

ვერ შემდგარი სუიციდი

მე სუიციდის ვერ შემდგარი... სუსტი ვარ გმირი, დამინდო ნეტავ უფალმა თუ მმატებს სატკივარს. ვერ წამოვდექი დაცემული... შუა მზის ქვეშ ვიწვი, ვსუნთქავ და მაინც, მე არ ვცხოვრობ ... მხოლოდ დავდივარ.

პირველ სიყვარულზე ფიქრს განვაგრძობ

წლები გადიოდა შენზე ოცნებით და დრო გადიოდა შენზე ბოდებით იყავი როგორც წყალი თევზისთვის ვემზადებოდი სულ სხვა გეზისთვის

სიკვდილის ზღვარზე,

სიკვდილის ზღვარზე, სიცოცხლის ბოლოს, მე მახსენდება განვლილი წლები, მე მაგონდება ჩემი ცხოვრება და მერე ვხვდები რომ მალე ვკვდები.

რამდენი კოცნა შემოატოვე ნეტავ ჩემს ტუჩებს?

რამდენი კოცნა შემოატოვე ნეტავ ჩემს ტუჩებს? რამდენი ღიმილი დაუნახავს ნეტავ ჩემს თვალებს? დამათვლევინე რა იქნება ის ჩახუტება შენს არითმიას რომ აჩქარებდა. დამათვლევინე ის სიტყვები მე რომ მიყვარდა.

სხვა ვერავინ ვერ შეგიყვარებს ისე როგორც მე

სხვა ვერავინ ვერ შეგიყვარებს ისე როგორც მე და ვერ გაჩუქებს შენ იმ სითბოს რასაც მე მოგცემ რადგანაც შენ ხარ სიყვარული ჩემი პირველი და ამავედროს ასევე ხარ უკანასკნელი

სუიციდის მცდელობა...

სუიციდის მცდელობა... ისევ უიმედობა... ზღვარს გასული ტკივილი ძვლებს ამტვრევს და მინდება გადავიხსნა ვენები... ტიკილს გადავაბიჯო... მოვერიო ჯოჯოხეთს... ღმერთო, იქნებ მოგაგნო...

ჩემს პირველ სიყვარულს

შენმა სიყვარულმა მე სულ დამაბრმავა მე სულ დამწვა მერე ფერფლად გადამყარა რა ძლიერი იყო, ძლევამოსილი შენ დაასუსტე ვით პირველყოფილი