***

მიდის დრო, როგორც ბავშვობა ჭრელი სამყარო ქრება. თოვლად იფერფლება წარსული ზედ მწუხარების ლაქები რჩება და ნეგავიტივი მჟღავნდება ბოლოს.

ცისფერთვალებს

მზის ამოსვლისას ერთს ვხედავ მალულს ხიბლით მოთაფლულ თვალებს მინაბავს და სიზმარივით გამოცხადებულს მე სილამაზე ჯერ არ მინახავს.

თათია ნარჩემაშვილს

შენი სილამაზე გულში ჩამივარდა დიდხანს გიყურე და თან დროც გამივარდა შენზე ფიქრებმა ცაში ამიტაცა და მე მაშინვე შორს, შორს გამიტაცა

ირწმუნე

საფლავთან დაჩოქილ მიჯნურს შეხედე განშორება თუ არ განგიცდია უიმედობის ზღვარს არ გადასცდე გულის კარები დატოვე ღია ფიქრებში გათელილ ცას ხშირად უყურე პასუხების ზღვა შენს თავთან ყრია რთულია მარტო დაგტოვონ ასე

და ისევ თოვლია....

სიყვარულს ვეძებდი, გეძებდი... ვერ ვძლებდი, ჩემს გულში გიპოვნე და ისევ შორია, ვიცი რომ შენს სულში მეც უხმოდ მეძებდი, მაგრამ ამ დროის სვლით კვლავ ისევ თოვლია.მოვდივარ, მოდიხარ... ნაბიჯებს სწრაფად ვთმობთ, შეხვედრის მანძილი მცირდება თანდათან, ამჟამად

თვალები გეტყვის

ისვ ჩემი თემო,.. ალბათ მგონია ვერასდროს შეველევი.თვალები გეტყვის (თუ ჩახედავ) რა ჰქვია ტკივილს და შენს გარეშე ცხოვრებაზე ატირდებიან. თუ შეიძლება გამოძებნო რამესთან წილი ეს პირველ რიგში უღიმღამო ამინდებია... გავდივარ სახლებს (შენს გარეშე), დგება

სუდარა!

მაგ სუდარაშიც რა ლამაზი ხარ ესეთი თეთრი, თითქმის ნაზიც ხარ ნეტავ რატომ ვარ ჩვენ ეხლა ესე?! შენ სადარაში, მე კი კვლავ ფეხზე!

თათია ტალაშვილს

ჩემს მეგობარს მივუძღვნი ამ ლექსს სულ პატარას თუმცა გასაგებს ბევრს ვერ ვპოულობ შენზე გასალექსს შენ კი პოულობ ჩემს გასაღებს

მოვალ

ქვეშეთის ძალების აღმავლობის დღეს მე შენთან მოვალ,მოგიყვან მტრედს დიდი ხნის გაყრილ,არეულ გზებს კვალს წავაშორებ,შევწირავ ძღვენს

ქეთი კაკაურიძეს

შენთან მეგობრობამ ძლიერ გამახარა შენთან მეგობრობამ დარდი გამაცალა ამ მეგობრობამ ცხოვრება გაანათა ქეთის გულთბილობამ თბილად დაგვანათა