შენი ნათელი, ტანჯული სახე,

შენი ნათელი, ტანჯული სახე, შუბლზე წითელი,სისხლის ლაქები, შენი სხეული, მძაფრ ნაწამები, შენი თვალები, სითბოთი სავსე,

ქუთაისი

მაღალფარდოვანი არ მხიბლავს სიტყვები, უბრალო კაცი ვარ, უბრალოდ ნაშობი. მიყვარს ქუთაისში უბრალოდ ნათქვამი _ "რავა ხარ სიმონ, რას შობი?"

ფერებად დაშლილი სხეული.

არაფერი ისეთი...ყველაფერი კარგადაა... -კარგი...კარგად. -კარგად. მე ცაში შერჩენილი ყვავილი ვარ... -გადი ჩემი ოთახიდან! -შუქი ჩაგიქრო? -გადი! -კარგი როგორც გინდა... ყველა ლექსი დაიწვა შენზე მოძღვნილი...

პირველ სიყვარულზე ოცნება

იყო დრო როცა შენთვის ვკვდებოდი იყო დრო როცა გეწამებოდი მე შენ ძალიან შემყვარებოდი მაგრამ ვიცოდი რომ არ გინდოდი

ისე ახლოს ხარ

ისე ახლოს ხარ....და.. გეძებ მაინც ჩვენს შორის არის ლაბირინთები თითქოს სულ მალე ჩამიკრავ მკერდში და არასოდეს არ გამცილდები.

ვიცი, სიყვარულო! რომ არ გენატრები!..

თვალებს დავხუჩავ და ისევ დაგინახავ კვლავაც ძილმორეულს ფიქრად დამაწვები ვიცი,სიყვარულო! გულში არ მინახავ!.. ვიცი, სიყვარულო! რომ არ გენატრები..

სათქმელი კვლავაც, საუკუნოდ გომომელია.

ერთი ვარ,მხოლოდ ოცნებით და...არ მაქვს საზღვარი ჩარჩოებს მიღმა ცარიელი სურვილებია... რვეული ერთი...ერთი დამაქვს მუდამ კალამიც და ერთ მთლიან ლექსს შენ დაგიწერ "აღელვებ'იანს" ... მოლბერტის მიღმა, სუსხიანი არის,ზამთარი...

მარცხენა მხარეს..

ნეტავ იცოდე ახლა როგორ ვარ! შემომეყარა გულზე დარდები ნეტავ იცოდე თუ როგორ მიჭირს ვატარო მხრებით ჩემი ცოდვები

ვიცი, რომ შევცდი

ჩვენი ერთობა დაუძლეველ ქარაფებს დაშლის, როდესაც სულის შეძახილი ჩუმ გრძნობებს აშლის და ქედს დახრიან ჩვენს წინაშე გოროზი მთები, აირევიან ქინძისთავზე აცმული გზები,

დრო ვეღარ მერევა, დროს ვეღარ ვერევი..

ვიცი გაგიხსენებ, ცეცხლად მომედები, ვიცი, რომც არ მსურდეს, სულ გამახსენდები მე კი მენატრები, მართლა მენატრები, მაგრამ სხვასთან რომ ხარ უფრო მედარდები..