გაფრენილ წამებზე ავაწყობ ცხოვრებას

ვიტყვი, შემისწორეთ შიშები მხნეობით, ნატვრისგან განმძარცვეთ გრძნობების დათმობის, ძაძები გამხადეთ ერთი მოძრაობით, მომგვარეთ ფერები ცისა და მნათობის,

ისევ უშენობას ვიკაწრავ ჩუმად...

ისევ უშენობას ვიკაწრავ ჩუმად... ისევ სურვილი მიპყრობს შეხების... არანაირი დრო არ მიშველის... ვიცი უშენოდ დავიღუპები... დრომ შეიძლება მოიტანოს სხვისი გრძნობები, მაგრამ გახსოვდეს მე ერთგული შენი დავრჩები...

და მე ჟრუანტელი მივლის!

და მე ჟრუანტელი მივლის... ალბათ შეგრძნებაა ღელვის, სადღაც სურნელია წვიმის, სადღაც მზემ დაკარგა ფერი...

წვიმიან ღამეს შენზე ფიქრები

ახლა, დღეს ღამე ისევ გაწვიმდა ზეცა რატომღაც ისევ ატირდა წვიმის წვეთების ხშირმა ხმაურმა ლექსის წერის დრო უმალ მაუწყა

ია'სამნის_ფერი

სევდა მოერია გრძნობას. ახლა... ია_სამანია სერი. ახლა გადაიღებს წვიმაც... მაგრამ დაიწყება შტორმი. ჩემი არაფერი შეგრჩა. გარდა ია'სამნის_ფერი. ფიქრით განისლული ზეცა თვლემს და არად აგდებს სევდას. წამით შერხეული კაბა,

ჩემს სიყვარულს

გიორგობა დღეს მე შენზე ვფიქრობ უბრალოდ შენზე მწუხარედ ვიგრძნობ ამ სიყვარულით მე ისევ ვგიჟობ შენ სიყვარულო მე არ დამინდობ?

ნამიან ქარით მაგ თვალების ფერება მინდა!

ნამიან ქარით მაგ თვალების ფერება მინდა და სიყვარულის ქალღმერთისგან ერთი ამბორი, შენ ჩაგაბარე რაც რამ სადმე მოვნახე წმინდა სხვას არაფერს გთხოვ, წამაშველე, შენი ამბორი..

მოხეტიალე სული!

ახლა კი არავინ არავინ აღარ ვარ მე ჩემი თავი აღარ მეკუთვნის ერთმა უეცრად ცხოვრება წამართვა თან კი წაიყოლა მან ჩემი გული

ისევ გაწვიმდა

ისევ გაწვიმდა და მომიშუშა გულის იარა ქარიც ჩადგა და ოჰ, დამაწყნარა მე ამ ნიავმა

რადგან დამღალა ...

შემომღაღადებს მოცინარი სიზმრების ვნება, რომ ვზივარ გზაზე და არეულ ფიქრებს ვალაგებ და თითქოს დახშულ სივრცეებში მიწევს ცხოვრება, რადგან უენო ერთგულება შერჩათ ალაგებს,