ისევ შენ

ისევ გოდება!, ისევ ტკივილი!, ისევ ცრემლი და ჩუმი ტირილი... ამდენი გლოვით გადავიღალე!, მე სულიერად გარდავიცვალე...

შენი მონატრების ამინდია...

შენი მონატრების ამინდია უკვე მერამდენედ მომენატრე წამის მეასედში მახსენდება შენგან ნაჩუქარი ბადრი მთვარე. შენი მონატრების ამინდია წვიმის წვეთებით მოკამკამე ცის და მიწის სურნელია... შენს სიახლოვეს რომ ვადარე

მომნატრებიხარ

მომნატრებიხარ ალბათ ძლიერ,რადგან გიხსენებ, მომნატრებიხარ ჩემო ლამაზო რადგან ლექსს გიწერ, მომნატრებიხარ სიგიჟემდე ჩემო ღვთაებავ, მე გამაგიჟეს უშენობის დიდმა წამებმა,

მაპატიე!

მაპატიე!, ეს სიშირე მაპატიე, შენთან არ ვარ , ვერ გიკოცნი ხელებს... მაპატიე!, მონატრებაც მაპატიე!, ვერ ვერევი მონატრების ცრემლებს...

მე გეტრფი ჩემო სიცოცხლე

მე გეტრფი ჩემო სიცოცხლე შენ ჩემო გულის ლაჟვარდო მე შენ მიყვარხარ იცოდე ჩემო ენძელავ და ვარდო შენზე ფიქრებში მე ღამით აღარა მძინავს ლამაზო როდის იქნება ნეტავი ეს სიყვარული გაგანდო

მკვდარი ვარ

როცა ფარ-ხმალი ხელში მიჭირავს ჩემი ქვეყნისთვის მხოლოდ ფარი ვარ თუკი შევცოდე, გადავაჭარბე სახელმწიფოსთვის უკვე მკვდარი ვარ. სისხლის ვიბრძოლე ბოლო წვეთამდე მოხდა სულის და ხორცის გამიჯვნა

შემიცანით!

ერკე მიდასს ყველაფერი აქვს უკვე რაც სჭირდება, ნიჭი სიყვარულის და მადლობის გამოხატვისა ამბობს რაც ითქვა, გულში ის შანსიც დიდად მცირდება, შენს სამყაროში ისევ შენივე თავი რომ შეგყავს.

და მე ამ წლებში მხოლოდ შენ გხედავ

რატომ მჭირდება მე იმის ახსნა რომ ცხოვრებაში კარგი არ ხდება და ჩვენ გვჭირდება სულ თავის დახსნა როცა პრობლემა გზაზე დაგხვდება

მეგობრობა, ისევ ისე...

ბაღის კიდეს მიუყვებით, არ ჩქარობთ და გეღიმება, წვიმის წვეთი შენს მეგობარს ზედ წამწამზე ეფინება.

და მარტოობა დღეს თუ არ შემცვლის

და მარტოობა დღეს თუ არ შემცვლის და უშენობას დღეს თუ მე ვძლიე, ხვალ თვითონ მოვალ და თვითონ გეტყვი, რომ შენ მიყვარხარ ყველაზე ძლიერ...