ისევ გაწვიმდა

ისევ გაწვიმდა და მომიშუშა გულის იარა ქარიც ჩადგა და ოჰ, დამაწყნარა მე ამ ნიავმა

რადგან დამღალა ...

შემომღაღადებს მოცინარი სიზმრების ვნება, რომ ვზივარ გზაზე და არეულ ფიქრებს ვალაგებ და თითქოს დახშულ სივრცეებში მიწევს ცხოვრება, რადგან უენო ერთგულება შერჩათ ალაგებს,

წამით.

ყოველთვის არა... ზოგჯერ მხოლოდ და ისიც წამით პატიმრები ტირიან ღამით. მალავენ ცრემლებს და სიბნელისას ელტვიან კალთას. როცა რჩებიან მარტოდმარტო საკუთარ თავთან.

პირველ მუზას

ერთადერთი ხარ ვინც ამ მიწაზე სიყვარულით მე მადარდიანებს ერთადერთი ხარ ვინც სიყვარულზე ალბათ ხანდახან მაფიქრიანებს

მსოფლიოს

აჩუქეთ პატარებს იმდენი ბუშტები, გაბერონ და მერე აფრინდნენ ზეცამდე.. უთხარით მოჩხუბრებს: დაწიონ მუშტები, დამყარდეს მშვიდობა სულ ყველგან, ეცადეთ.

....

მე შეიძლება კარგი მთამსვლელი სულაც არა ვარ და შეიძლება სხვისთვის ვერასდროს ავალ მწვერვალზე, შენ შეიძლება მიუწვდომელ ამ მწვერვალს გავხარ

ჩემო მერი მე შენ გელი

ჩემო ჩემო ჩემო მერი ნეტავ იცი როგორ გელი? მე შენ ძლიერ ხომ მიყვარხარ ყველაფერზე მეტად მყავხარ

უძღები ვარ შვილი...

ვიცი უღმერთობა მტანჯავს... რწმენა შერყეული ვკვდები... მაგრამ მომიტევოს მინდა... მე ხომ უძღები ვარ შვილი...

მე ამ წუთას...

მე ამ წუთას გეძებ მთელი გულით მე ამ წუთას მენატრები ალბათ, მე ამ წუთას გელოდები ისევ, თუმცა ვიცი რომ შეხვედრის არ გწამს.

ღამე მთვარე შორეული

ღამე მთვარე შორეული შენსკენ გრძნობა მორეული, მოვალ როგორც მთვარეული შენზე ფიქრით არეული...