ტრაგიკული სიყვარული

ეს ლამაზი ისტორია სწორედ მაშინ დაიწყო როდესაც ბიჭმა გოგო მეგობართან გაიცნო და დაიწყო ურთიერთობა ლამაზად აიწყო როდესაც სიყვარულის კარი მათთვის გაიღო

წუხელ თოვდა, ნეტავ ჩემთან რად არ გაჩნდი,

წუხელ თოვდა, ნეტავ ჩემთან რად არ გაჩნდი, გენახე და ძილში თბილად დაგეხურე. მე ავდექი პირველ თოვლზე, განთიადში და ვეძებდი შენს პატარა ნაფეხურებს.

რუსთავი

მე ვესტუმრები მშობლიურ ქალაქს, განმიახლდება ცეცხლი ჩამქრალი, ვამაყობ რომ ვარ მე რუსთაველი, აქ გავუსწორე ცხოვრებას თვალი...

მაგრამ პოეტთან უსულგულო სიკვდილს რა უნდა

მწამს, სიკვდილამდე უნდა ვზიდო ეს მძიმე ტვირთი, ალბათ სულ მალე ჩემს ცად ფრენას იხარებს მტრედი. მე ამ ცხოვრების ბოლოს წინა თარიღებს ვითვლი და მე უბედოს ერთხელ მაინც მეწვევა ბედი.

თმაში ჩაგიწნი გაზაფხულს

თმაში გიწნი გაზაფხულს , ის ხომ შენსავით კარგია. გააფერადებ სამყაროს თორემ, მუქი და ფარსია მზის ამოსვლისას ვიხილავ; შენს უძილო თვალებს. სხვები ვერ გაგვიგებენ, ის ხომ არაფერს ამხელს. შენში მიყვარს ის გოგონა,

და როგორც მანამდე აცლაც მდურს ტირილი

და როგორც მანამდე ახლაც მსურს ტირილი მთვარესთან რამდენჯერ მე ღამე ვათიე. და როგორც მანამდე მე ისევ მაგიჟებ შენი სიახლოვე მე პულს ამიწევს

უსათაურო

არ მომწონს მერე რა, მე შენი ლექსები არც გრძნობა არ მომწონს, ზედმეტად ყალბია ვიცი რომ გტანჯავენ უაზრო ეჭვები და ცხოვრობ საეჭვოდ რომ დიდი ხანია

... მერე? ...

........მერე? მერე ფართოდ გამოაღეთ ფანჯრები და იმღერეთ ისე...ისეეეე ხმამაღლა, რომ ეგონოთ თუნდაც ერთი შეშლილი, თქვენ ხომ ქვეყნად აღარავის არ ჰგავხართ!!!!!!

ღამემ მოგონებებს სევდა შეაპარა...

ღამემ მოგონებებს სევდა შეაპარა... თითქოს ოცნებებიც გაფერმკრთალდა... ისე მომერია ისევ უშენობამ... ძალა გამოცლილი მწარედ ამატირა...

ლითონის გული

და ჩემში ფეთქავს ლითონის გული, არტერიებში სისხლს ერწყმის მუზა, გონების ზღვაში შეცურდა გემი და მოგონებამ ჩაუშვა ღუზა... ოდეს სიცოცხლის ნათელი სხივი, იმორჩილებდა თვით წყვდიადს ჩემში, მაგრამ გაუწყდათ იმედებს სიმი, ნაპირს მოასკდა სიბრაწის თქეში... ჩემში