აგარაკი|ოთარ ჭილაძე|

აცვივა წიწვი გადაშლილ წიგნებს, ჭადრაკის დაფებს,ზურგებს და მუცლებს... რაღაც გაკლია და ფიქრებს იკრებ, რაღაცა მოგწონს,რაღაცას უძლებ

გაზაფხულმა შემოაღო კარი...

მარტია უკვე!!!... გაზაფხულმა კარი გააღო!!!... ხვალ მზის სხივებით... გაზაფხული შეგვეგებება... სულ გახაფხულით გულში... სულში... ასე გვეცხოვროს... და სიყვარულიც... სულ ასეთი დაგვებედება...

ხშირად შეგხედავ..

როცა მოხვედი,მინდოდა მეთქვა რომ სიცოცხლე ხარ და გულის ფეთქვა.. სიცოცხლის აზრებს სიცოცხლის წამებს.. შველას შესთხოვენ შენი თვალები ხან მიყვარდები, ხან კიდევ, არა..

უწამლო იარა

ჯვარს მაცვეს ულურსმნოდ, სიტყვათა ფანტელით და ვფიცავ შენსგარდა მე არავინ არ მყავდა. შემმოსეს ქვრივისებრ უიღბლო ძაძებით და ვიღაც უსულო ღიმილებს მპარავდა.

მე ლექსით გეტყვი, იქნებ შენ მიხვდე..

არ გაგიკვირდეს ამდენი წერა მე ლექსით გეტყვი, იქნებ შენ მიხვდე მაგ თვალებამდე ძლივს ვაღწევ მზერას, რა დავინახო მე თვალებს იქეთ?..

შობის ღამე

აი ჩემი კიდევ ერთი ლექსი შობის ღამე აბა ნახეთ და რა თქმა უნდა კომენტარებში დააფიქსრეთ თქვენი აზრი დიდი მადლობა წინასწარ და ყველანი ძალიან მიყვარხართ

ერკე მიდასი - დავიცალე....

დავიცალე, დამეცალა რითმები და ყველა გრძნობა ამიტომაც ურითმოა ყველა ჩემი, ლექსთა წყობა, ფრინველთ მისცეს ფრთები, რატომ? რა მიზეზებით ჩვენ არა ნუთუ უნდა ვზიდოთ დაცემულის პატივი ჩვენ? კმარა!

გიყვარდეს... ეს ნიშნავს ცხოვრება გრძელდება...

გიყვარდეს... ეს ნიშნავს ცხოვრება გრძელდება...​ ლამაზად თენდება... ლამაზად ღამდება...​ ამბობენ: ღმერთებსაც ქონიათ გრძნობები,​ გრძნობები რომელიც არასდროს ჩაქრება. ​

აურებით ავურევთ

ჩემი გრძნობა შენს მიმართ, დაკარგული როდია, ახლა უფრო ხშირია შეცდომების დაშვება, ფიქრით თითოეულით აზრები რომ მოდიან, როგორ უნდა შემეძლოს ამ მომენტის გაშვება.

მთვარე

ვზივარ და ჩვენზე ვუყვები მთვარეს რომ ბედს სხვადასხვა მხარეს მივყავართ მოდი ჩემთან და მითხარი რამე თუნდაც უბრალოდ "მე შენ მიყვარხარ"! მე მხოლოდ ღამით როცა ბნელდება ღამით ვიხსენებ ბედნიერ წამებს