არ ღირს ყოველივე დაინახო

არ ღირს ყოველივე დაინახო, არ ღირს ყოველივე მოისმინო, თუ გინდა ცხოვრება გაინაღდო ზედმეტი დარდი მოიცილო.

სულ სხვა ფინალს სთხოვენ

მოდი ამ ლექსით მწერლების სადღეგრძელო შევსვათ... ხოდა მკითხველებს კი მოგმართოთ, ნუ მოსთხოვთ იმის შეცვლას, რაც ჩაფიქრებული აქვთ და ნუ გადაახვევინებთ. უბრალოდ დატკბით, როგორც ჩაიფიქრა და როგორც წერს მწერალი. გინდ აქ. გინდ ეს უკვე ცნობილი მწერალი იყოს,

მამას !

რა იქნება ზეციდანაც იამაყო ჩემით. დამანახო სად წავიდე, არ დავკარგო გზები. როცა წვიმს და სიცივეში მისველდება თმები... დამაფარო შენი კალთა, ვიგრძნო როგორ ვთბები.

ჩუმად იყავი.

ჩუმად იყავი და ყური უგდე, საღაც ვიღაცა ბახს უკრავს თურმე, ჩუმად იყავი უყურე ნახე, როგორ ცეკვავენ პიანო ხმაზე.

განწირული სიყვარული

წვიმიან ღამეს ზღვაში შევცურე, თამამი შემართება სიყვარულს მმატებს, ნავი იმსხვრევა ტალღა ეცემა, შეშინებული მე ვისვრი ბადეს.

როგორ მიყვარდი...

როგორ მიყვარდი შენ ხომ არ იცი... ვერასდროს იგრძნობ ალბათ ამ ტკივილს... როდესაც იცის გიყვარს და მაინც მიდის და გტოვებს როგორც ალქაჯი...

აგარაკი|ოთარ ჭილაძე|

აცვივა წიწვი გადაშლილ წიგნებს, ჭადრაკის დაფებს,ზურგებს და მუცლებს... რაღაც გაკლია და ფიქრებს იკრებ, რაღაცა მოგწონს,რაღაცას უძლებ

გაზაფხულმა შემოაღო კარი...

მარტია უკვე!!!... გაზაფხულმა კარი გააღო!!!... ხვალ მზის სხივებით... გაზაფხული შეგვეგებება... სულ გახაფხულით გულში... სულში... ასე გვეცხოვროს... და სიყვარულიც... სულ ასეთი დაგვებედება...

ხშირად შეგხედავ..

როცა მოხვედი,მინდოდა მეთქვა რომ სიცოცხლე ხარ და გულის ფეთქვა.. სიცოცხლის აზრებს სიცოცხლის წამებს.. შველას შესთხოვენ შენი თვალები ხან მიყვარდები, ხან კიდევ, არა..

უწამლო იარა

ჯვარს მაცვეს ულურსმნოდ, სიტყვათა ფანტელით და ვფიცავ შენსგარდა მე არავინ არ მყავდა. შემმოსეს ქვრივისებრ უიღბლო ძაძებით და ვიღაც უსულო ღიმილებს მპარავდა.