ლექსად ქცეული სიყვარული

მე ვიღებ კალამს და ვაპირებ ლექსი დავწერო, თუმცა არ ვიცი სად შევკრიბო მზგავსი სიტყვები, მსურს ჩემი ფიქრის ვარდისფერი გზები ვაჩვენო, რომელსაც წამით უსასრულოდ, უხმოდ მივყვები.

დედა გახდები...

დღეს შენ მომავალი დედა გქვია და წარმოუდგენელ განცდებს გადმოსცემ... ბედნიერებით გაბრწყინებული ვხედავ სიყვარულს ასხივებ...

ვწევარ იატაკზე მტვრიან იატაკზე

ვწევარ იატაკზე, მტვრიან იატაკზე, ვწევარ გულაღმა და ჭერზე ცარიელი, ოთახს კიდევ ერთი სტროფი მივაკაწრე, ირგვლივ მიმოვფანტე მინდვრის ყვავილები.

სიყვარულის ფერები

სყვარულის ფერები, ლურჯი მოგეფერები, მწვანე გულით გატარებ, თეთრი შემეფერები, ყვითელია მზის სხივი

წავალ დედიკოს ჩავეხუტები

ქალი სილაღით, სინაზით სავსე სულ ბედნიერი, სულ მოცინარი შენს გამო სიკვდილს რომ არ ინანებს. შეხედავ თითქოს სუსტი არსება

სნეული დედა

ტაძრის ეზოში მუხლებზემდგარ "ჩვილ" ბავშვს შემოვხვდი და სხულს შიგნით უხილავი ვიგრძენი ძალა. ნაბიჯს ვდგამდი და უნებურად ხმაზე შევყოვნდი "გადამირჩინე გთხოვ უფალო სხვა არვინ არ მყავს".

გიშვებ..

გიშვებ.. მიდიხარ.. ყველაფერი რიიგზეა, მინდა გაგაჩერო, ჩემო საყვარელო, ძალა არ მყოფნის გითხრა შეჩერდი.!!

შენზე ოცნება გადამიყოლებს...

ყველაზე მეტად მიყვარს შენზე ოცნება და ღამე... როცა არავინ თავს არ მაბეზრებს ვფიქრობ წარსულზე და მომავალზე...

უსიყვარულობას ვაიგივებ უსულობასთან

უსიყვარულობას ვაიგივებ უსულობასთან, დაკარგო ნიშნავს აღარ იყო ზეცის ნაწილი, ამ გრძნობის გარეშე ნეტავ თუ იცი რა ვრჩები? უსიყვარულოდ ჩემს ტყავში ძვლები დავრჩები.

შენს მუცელში თუ შეცდომით მოვხვდი

შენს მუცელში თუ შეცდომით მოვხვდი, ამ შეცდომას მე მოვუვლი დედი, დამანახე დღის სინათლე ოღონდ მე ამ ქვეყნად არ მსურს რამე მეტი.