კიდევ ერთი სიზმარი მასზე (ჯერ რომ ვერაფერს ხვდება)

შემომეპარე წარმოსახვის სამფლობელოდან, როგორც უთქმელი მონატრების ნორჩი სურნელი, მივიწყებული სურვილების უცხო ჩეროდან ახლა ცხოვრების სასრულობის ფორმულებს ველი! ვდგავარ უჩუმრად… მიშეშდება წამით სხეული, თითქოს გრძნობებმა უჩინრობის დაკარგეს ძალა და აღარ

მე უკვე მოვკვდი

რად მინდოდა მე სიცოცხლე სულიერი გამაჩინა რად გამაჩინე ბუნებავ რად ამიხილე თვალია ვიყავი და აღარავარ ვით ნამდვილი ზღაპარია ქვეყანაზე სიხარული ყველაფერში დამეძირა რაც ხომალდი გავაკეთე ყველა წყალში ჩამეძირა

იცი, უშენოდ..

იცი, უშენოდ სუნთქვა მიჭირს... იცი, უშენოდ დავიღალე... მოდი , გამინათე გზები ისევ.. იცი, როგორ მტკივა,როცა აღარ მისმენ.. მოდი, ვიცინოთ როგორც ადრე.. მოდი, გასწავლი ბავშვურ ღიმილს.. მოდი, გრძნობები გავიყოთ.. და სულ ერთად ვიყოთ...დღე და ღამე.. განა

დამელოდე, მე უთუოდ მოვალ შენთან

დამელოდე, მე უთუოდ მოვალ შენთან, გაკოცებ და ჩემსკენ ნაზად მიგიზიდავ, არ იფიქრო, რომ სიშორით დრო გაჩერდა, რომ ცხოვრების განთიადი მიიბინდა. დამელოდე, მე უთუოდ დაგიძახებ, რადგან მხოლოდ შენი ნატვრა მასულდგმულებს, მთვარის შუქზე ჩამომადე თავი მხარზე და

ჩემსავით ვერავინ შეგიყვარებს

ჩემთან მოხვედი და სუნთქვა შემაყვარე, მერე ამიკრძალე – "მორჩა... ბევრიაო" ალბათ სიცოცხლესაც მალე ამიკრძალავ, მიისაკუთრებ და მეტყვი ჩემიაო. შენ რომ შემასწავლე ლაღი გაცინება, ახლა ღიმილიც კი სანატრელიაო. ცრემლმა გზა იპოვა – "ახლა მე მოვდივარ,

მომწონს შენი ჩემეული ვერსია

მომწონს შენი ჩემეული ვერსია.. მომწონს რომ ჩემს სულში სრული ქაოსია... მომწონს მუსიკა შენს თავს რომ მახსენებს.. მომწონს მონატრება ტკივილს რომ მაყენებს.. მომწონს მინაზე,ორთქლად ქცეული წვიმის წვეთები...

მოდი,გავფრინდეთ ცაში!

მოდი,მომენდე ერთხელ, ერთად შევცუროთ ზღვაში, ერთად დავლაშქროთ მთები, ერთად გავფრინდეთ ცაში! მოდი,მივენდოთ ტალღებს, ზღვის სიძლიერე ვიგრძნოთ, ვიგრძნოთ მაგისი სითბოც მარილის გემოც ვიგრძნოთ!

დედა დიდი ბიჭი გაგეზარდა

დედა დიდი ბიჭი გაგეზარდა ვიცოდი რომ გინდოდა კარგი ბიჭი აგეღზარდა მაგრამ ვერ შეძლო ამ შენი ოცნების ასრულება არ მინდა დასრულება

ლექსი მეგობრობაზე

შენმა მეგობრობამ სული გამინათა, გული გამითბო და სევდა გამიფანტა. დაბლა დაცემული ცაში ამიტაცა, ცხოვრება დაბინდული, ნათლად დამიხატა. გაიგო ნაღველი და იმედი ჩამისახა,

ცხოვრების ფერები...

ცხოვრება სავსეა სხვადასხვა ფერებით და მასში შავ-თეთრს მხოლოდ რად ვხედავ? ცხოვრება მოძრაობს ჩემს ირგვლივ ჭენებით ეს მხოლოდ ჩემს ირგვლივ,ჩემში კი რა ხდება?