ყველაფერი დასრულდა

ჩემი ტკივილი რომ ენახა ღრუბელს დაიწყებდა სკდომას გაზაფხულზე დაიწყებდა თოვას, ზაფხული დაემსგავსებოდა შემოდგომას..წვიმა შეაშრებოდა მიწას, ეს ტკივილი აატირებდა დედამიწას...ზღვა დაიწყებდა ღელვას, ცაზე გამოჩნდებოდა ელვაც...

წვიმიანი ამინდი, უსასრულო გზა და მუსიკა მინდა

წვიმიანი ამინდი, უსასრულო გზა და მუსიკა მინდა გზას უსასრულობ რომ მივუყვები მე შენთან მინდა. შენს ოცნებებში და ფიქრებში შემოჭრა მინდა წუხელ უშენობა სულში ძლიერ წვიმდა. მინდა დავმალო წვიმაში ცრემლები

ჩვენ

გული გულია, ტირის ცრემლი გაირია ფიქრის. აღარ გავამტყუვნებ ამ ცას, ისიც მარტოა, ტირის!

შენს თავს გეფიცები

იმედია მოგეწონებათ შემიფასეთ ჩემი პირველი ლექსი არაა და ვცდილობ ვწერო და დავიხვეწო

ლექსი

სულ უეცრად გამახსენდი მარტოდ. გადაჩეხილ ნაგებებს ვერ ავუარე გვერდით. უეცრად შემაცია, და სადღაც გამიყვანა შორს ფიქრებმა წამით. ისევ დაგეძებ ,სადაც შენი სუნი ტრიალებს გარშემო. სათითაოდ ვითვლი ნაბიჯებს ,თუ სადამდე მომიწია შენამდე მოსვლა.

ისევ მთვრალი ვარ

ისევ მთვრალი ვარ, პოეზია ისევ მეძახის, ისევ მინდება შენი მკრთალი სახის აღწერა, გაზაფხულია, იფოთლება ისევ ვენახი, ისევ მინდება შენზე ფიქრი, შენზე დაწერა.

ჩემი ქალაქი

წყნარად მივყვები მეტროს ვაგონებს, ხმას კი არავინ აღარ მაგონებს, აქ ხომ არავინ აფასებს ამ გორებს, აქ ყველა ახალ სკანდალს აგორებს.

იცი ?

იცი რას ვფიქრობ რა მინდა? ხელი შეგვიწყოს ამინდმა და ქალაქიდან ცოტა შორს ერთად ავაგოთ პირამიდა

არ ვიცი ჩემო

არვიცი ჩემო რა გითხრა აბა, ჩემს უთქმელს ხშირად გებულობ ვიცი, ეს შემოდმომაც გაიხდის კაბას და ამინდების ირღვევა ფიცი. რომ ახლა ხშირად იწვიმებს ალბათ, რომ ეს დღეებიც მცირდება უფრო,

ერთმა უარმა შეგაშინა ტრფობის ალაგზე

ერთმა უარმა შეგაშინა ტრფობის ალაგზე, ერთმა შეცდომამ სამუდამოდ შეგიკრა ხელი და ძველი გრძნობა მომლოდინემ ისე ალაგმე, რომ მომავლისგან მოულოდნელ იმედებს ელი!