ღამის მდუმარება

ბინდის ფერი ჩუმი მდუმარება ისევ ჩემთან ჩამოწვება ღამეს წარსულ ჩრდილის ნიავ მოლანდება ისევ ნაზად მირხევს სარკმელს

ღმერთის ხმა

ღამით ფიქრები აღწევდა ჩემში, ფიქრები, რომლებიც დილამდე მჭამდა, ყველა ის ფაზა, რომელშიც შევცდი და იქ დამხმარე არავინ ჩანდა…

მე ისევ ვხედავ

რა არ ვნახე რა არ მინახავს მაგრამ ასე გაზაფხულის სურნელება არვის დაუფარავს რა არ ვკარგე რა არ დამიკარგავს მაგრამ ასე ძლიერი ტკივილი მე ვერ დამტანჯავს

როცა გარემო ყინულისფრად დაიფიფქება..

როცა დავტოვებ ნაცრისფერ ქუჩებს და ნაფლეთ-ნაფლეთ უზენაესი რომ მომაქუჩებს..

ქართველი ცოლის მონოლოგი

მე ნებით ჩემით თავახმა ვარ

{\}

უბრალოდ დახუჭე თვალები მაგრად... ხელი ჩაკიდე... ირბინე სწრაფად... წარმოსახული აქციე ამბად... და რეალობა თეატრის ფარდად...

მე წვიმად მოვალ

თავსხმა წვიმაში დასველებას თუ კი გაბედავ მაგ ლამაზ სხეულს მიაგებებ ულმობ ქარიშხალს მე წვიმად მოვალ, მოგეკვრები თმებზე თავხედად შუბლს დაგინამავ და თვალებში კოცნას გავრისკავ.

ვიყინები

ულევი დარდი შემივსებს გულს, უაზრო ნატვრა შემიხრავს სულს, დავხედავ საათს, გასულა წლები, ჩავწვები მარტო, საბანში ვთბები,

თვალები დამიხუჭე ცაო!..

ა, იმ ზეცას ვფიცავ...მთვარის ხნულით გავლენულ კალოს, შიშველი მოველ... არაფრით და ყველაფრით მივალ. ნეტავ რომელი ბელტის ყუით შემქმნა უფალმა?!.... ან რომელია ის ხე ჩემი კუბო, რომ უნდა გათალონ?!....ცა იყო ღრუბლის ერკემლებით მიმოფენილი,

❤❤

როცა მას ნატრობ იცი რომ არასდროს დათმობ სულ მასზე დარდობ შენს თავს მას ანდობ მის გამო ყოველდღე ნაღვლობ გიხარია როცა ათბობ სიყვარულით ატკბობ სილამაზით ათრობ და მასთან ერთად არაფერზე დარდობ მის გარდა თავს