ერკე მიდასი - მეფეც და მონაც

ვფიქრობ ადამიანებს ავიწყდებათ, რომ ძალაუფლება სამუდამო არ არის, რომ ის მხოლოდ დროებითია და მით უმეტეს ცუდი გზებით მიღწეული ძალაუფლებაა მალე დასრულებადი. "ენარცხება მიწას, მეფეც და მონაც" - ეს არის ის დევიზი, რის გამოც ამ ლექსის დაწერა გადავწყვიტე,

ბიორკ

მზის სხივად დაფენილო თმებო მინდა სათითაოდ გკოცნოთ, მე შენი სუნთქვით ვთბები სულში მიგიზგიზებ კოცონს.. ტუჩები ამშლელი ვნების, თითები, მწველი და თლილი,

ეს მაშინ, როცა ...

ეს მაშინ, როცა მოგვაშორეს ნამდვილ ოცნებას და წამიერად მოგვაკერეს ვნების უღელი,მაშინ ვაქციე სამუდამოდ ზურგი ჩემს ნებას და უნუგეშომ ოცნებებზეც ავიღე ხელი!ეს მაშინ, როცა მიილია გიშრისფერი დღე და მტრედისფერად ირიჟრაჟა მოწყენილმა ცამ,

ზამთრის სუსხიან ღამეს...

ზამთრის სუსხიან ღამეს ქუჩაში ეძებდა საშველს.ზამთრის სუსხიან ღამეს ხალხში ეძებდა მაშველს.ზამთრის სუსხიან ღამეს გრძნობებს ბანს აძლევს მთვარე.გამყინავ მთრთოლვარე ღამეს გრძნობებს,გასაქანს აძლევს,ზამთრის სუსხიან ღამეს თოვლი ათეთრებს ღაწვებს.

ჩემი ტკბილი სალოცავი

გკოცნი, გკოცნი, გკოცნი, გკოცნი გეფერები უსაშველოდ ბევრს, ბევრს, მაინც არა მყოფნის რა ვქნა თავს ვით ვუსაშველო?მოდი სულში ჩამადენი ვეღარა ვძლებ მე უშენოდ გულს მწვავს ცრემლი დანადენი ტანჯვას იქნებ შენ უშველო.სიყვარულო, რა ყოფილხარ

აქ მე გიჟი ვარ ყველა ლოგიკით

აქ მე გიჟი ვარ ყველა ლოგიკით, რადგან არავის ვუმალავ გრძნობებს და ძველ მეგობრებს არ ვგავარ იმით, რომ კვლავ ვაგროვებ მომავლის ცნობებს! აქ მე გიჟი ვარ ყველა ლოგიკით, რადგან ყველასგან არაფერს ვითხოვ და ფორსმაჟორად ქცეულ სინდრომით ჩემს გადაქექილ

დამენახე...

შენ ვერ გამიგებ, სიხარულო, მე რას განვიცდი, და გთხოვ, არ გინდა დაპირებით ამო ფერება, კმარა სიყალბე, დამენახე, ბედი დაიცდის, რად არ მოგწყინდა ილუზიის ჩამომღერება?! ბოლო მოეღო მზის წიაღში შესულ იკაროსს, და შენ პალატის კიბეებთან იდექ მუხთალი, შენი

ღამეც მოგელანდები...

პანორამულ რიტმებში გახვეულა ოცნება, თრობაშემორეული ასე იღებს სიახლეს, დაკარგული გრძნობები გაბნეულან კოცნებად, მათ საძებრად წასულთა, ცა მეგზურად იახლეს.

ზღაპარში მინდა ვცხოვრობდე, სადაც ...

ზღაპარში მინდა ვცხოვრობდე, სადაც წუთი უშენო სევდას გაფანტავს და სანიმუშო სურვილი კვლავაც დაუოკებელ ოცნებებს ფანტავს! არ დაივიწყო დღემდე რაც გიყვარს, რადგან გავიხდი უშენობის ჟამს და დღეს შენ გამო, სამყარო მიყვარს, ისევ შევხარი საოცნებო წამს!

საოცნებო საღამო...

წითელი ბლებით მოკაზმულ ბაღნარს ვხედავდი ნათლად მე იმ საღამოს, წითელ სამოსში ვიყავი მეც და სიხარულისგან ბრწყინავდა ეზოც!.. სურნელი იდგა ზაფხულის-მარწყვის კაცს გადარევდა იმ დღის საღამო, ოცნებას გავდა ლამაზ ოცნებას მომნუსხა კიდეც,კიდეც დამათრო!..