ისევ..

მოგესალმებათ წკაპუნა მატატა ამდენი ხნის შემდეგ ისევ მთვარეა ისევ ღამეა ისევ სევდაა ისევ ცრემლი

უნივერსიტეტი

უნივერსიტეტი,თქცენი თქმით სახლი სახლი ცოდნის და სახლი მომავლის ადგილი,სადაც იცით რა გინდათ ადგილი,სადაც რაღაცას ელით.

მინდა დაგხატო

მინდა დახატო სამყარო,ნათელი ფერებით ჩემთვის.მინდა გიწოდო ცხოვრება.როგორც ეს იყო უწინ!მინდა დახატო სამყარო სადაც ვიქნებით ორნი, მინდა დაგხატო ჩემთვის,ფუნჯით და ფურცლით ხელში.მინდა გიწოდო ცხოვრება როგორც ეს იყო გუშინ მინდა

ელენ

ქორწილია ტროაში, ამბავია წარსულის კოლხეთიდან ჩასული მეც სტუმრად ვარ თამადად პარისს ცოლად მიჰყვება ელენ ზევსის ასული მის მზერას შვეფეთე , გული გამითამამდა სტუმრის წესი გავტეხე, ჩავჩურჩულე დედოფალს,ელენ,მზისა სადარო დაივიწყე ქორწილი

უცნაური სურვილი

რაღაცნაირად მინდა ვიცხოვრო სულ სხვანაირად არავის მსგავსად,სიმართლე გითხრათ როგორ არ ვიცი თუმცა მე მინდა სიგიჟე ჭარბად!მე მინდა სისხლი ამიჩქრიალდეს ლოყები ცრემლის კვალებმა დამწვას,მე მინდა გულით შევიგრძნო მიწა მის სიმხურვალეს

ცხოვრება !!

იღწვი,რომ განშორდე შეეშვა ყველას გინდა რომ იცოცხლო,გრძნობდე რომ სუნთქავ მაგრამ ცხოვრება რაღაცით გრთგუნავს. ყველა დღეშია რაღაცა ცუდი თითქოს დრო გაჩერდა და რაღაცას უცდი თითქოს ეს ცხოვრება არაფრს გმატებს და შენც გინდა,რომ არავის გავდე.

ლექსი

მაარტოობაა ჩემი დღეს სულ სხვა ფერი მე გეტრფოდი შენ შენს ლამაზ თვალებს შენს ლამაზ სახეს მე მიყვარდი შენ ხო მხოლოდ შენ ამ ჩემ ფიქრებს შენ მოგიძღვნი მე ჩემს ლამაზ ფიქრებს მე გიძღვნიდი შენს მე გხატავდი შენ ჩემს ლამაზ ფერებს მე გეტრფოდი შენ

ერკე მიდასი - მეფეც და მონაც

ვფიქრობ ადამიანებს ავიწყდებათ, რომ ძალაუფლება სამუდამო არ არის, რომ ის მხოლოდ დროებითია და მით უმეტეს ცუდი გზებით მიღწეული ძალაუფლებაა მალე დასრულებადი. "ენარცხება მიწას, მეფეც და მონაც" - ეს არის ის დევიზი, რის გამოც ამ ლექსის დაწერა გადავწყვიტე,

ბიორკ

მზის სხივად დაფენილო თმებო მინდა სათითაოდ გკოცნოთ, მე შენი სუნთქვით ვთბები სულში მიგიზგიზებ კოცონს.. ტუჩები ამშლელი ვნების, თითები, მწველი და თლილი,

ეს მაშინ, როცა ...

ეს მაშინ, როცა მოგვაშორეს ნამდვილ ოცნებას და წამიერად მოგვაკერეს ვნების უღელი,მაშინ ვაქციე სამუდამოდ ზურგი ჩემს ნებას და უნუგეშომ ოცნებებზეც ავიღე ხელი!ეს მაშინ, როცა მიილია გიშრისფერი დღე და მტრედისფერად ირიჟრაჟა მოწყენილმა ცამ,