დავიგვიანეთ

უსუნთქველობა და უშენობა, ძნელია მაგრამ ვეჩვევი რა ვქნა?! ვერ გავძლებდი გეგონა ვიცი, მაგრამ გავძელი თვითონაც მიკვირს, არა ხარ ვიცი შენ იმის ღირსი , რომ ვიტირო და ამას მივხვდი, სულ ყურს ვუგდებიდით ჩვენ სხვების ტლიკინს, ახლა დავშორდით ალბათ არ გიკვირს.

მიყვარხარ!!

მესმის , არ გინდა მოხვიდე ჩემთან მესმის , არ გინდა გამითბო გული ჩემი ტკივილი წყვდიადმა შთანთქა მთვარის ნისლივით დაბნელებული

ცხოვრება მინდა ცის კიდეზე

ცხოვრება მინდა ცის კიდეზე განმარტოებით და წამიერი ოცნებები შემომხარიან, სახლს ავაგებდი ავდრიანი ვერხვის რტოებით, რადგან ჩემს ფერად ოცნებებში ღმერთნი არიან! მინდა შევღებო ცის ლაჟვარდი უცხო ფერებში, ხალხს მივახალო პირველივე შთაბეჭდილება და ამ უაზროდ

არ წავსულვარ.

საყვარელო იცი,ლამაზი გაქვს თვალები. საყვარელო იცი, კალმით ნახატი გაქვს წარბები. საყვარელო იცი, ამ ჩემ გულში გხედავ შეან, მაგრამ გული აღარ მიცემს,ისევ ისე გინატრებ. საყვარელო იცი, ამ ქვეყანას არ ვარ მე, მაგრამ ციდან გადმოგხედავ კვლავ შენ თავზე

დასაწყისიდან დასასრულამდე... (თ.ჯ)

დასასრულიდან დასაწყისამდე ეს ოცნებებიც მიდიან სადღაც... დასაწყისიდან, დასასრულამდე, რაღაცას ვიძენთ, რაღაცას ვკარგავთ... დასაწყისიდან, დასასრულამდე, საკითხავია ვპოულობთ ახსნას?! ყველა კითხვაზე არ გვაქვს პასუხი, ყველა პასუხზეც კითხვები არ გვაქვს.

ისევ მომწყურდი - გიორგი ქადაგიძე

მე სულ მთვრალი ვარ,შენი სურნელით მთვრალი და შენი სახე სიზმრებშიც კი აჩრდილად მდევდა ისევ მომწყურდა ეგ ტუჩები,ცოტათი მკრთალი და ეგ თვალები სიღმეში,რომ მარხია სევდა დავეხეტები,როგორც ლოთი ასე ეულად სხვებში დაგეძებ და გულს ამით ვაშორებ ხავსებს ტრფობის

ქალო....

შეგადარებ შენ ავაზას ,მშვენიერს და ცოტა საშიშს მკაწრავს, მაგრამ მე ეს მხეცი მინდა მყავდეს ახლოს, სახლში! თუკი კბენას მოეშვები და არ მოვკვდი მე შენს ხელში, დილით, შიშველს, თმებს დაგვარცხნი და გაკოცებ კისერ -ყელში! გკონცი, გკოცნი, გკოცნი, გკოცნი,

აპრილის თვის იმედები... (თ.ჯ)

გული მიცემს აპრილის თვის იმედებით, თუმც მარტის თვე გამომწვევად მიღიმის... მეშინია მაისის თვის დასაწყისის, გული კვდება ძველებური სიმშვიდით... მეშინია, რომ უშენო დღე ჩაივლის, არა ერთი, არა ორი, მრავალი...

დიდი სიყვარული შემძლებია

ჩემი მოფერება სანუკვარი, გულში ჩამიხუტა გაზაფხულმა თავი მოკრძალებით დავუკარი ვკოცნე იასამანს დანატრულმა. კოცნა სურნელს ისე შეურია სიომ ჩემს სუნთქვამდე მოიტანა ღმერთს ის მხოლოდ ჩემთვის შეუქმნია... მერე, ჩემს ტაძრამდე მოიყვანა. სულში ჩამახუტა სასწაული

როცა დარდი მომაწვება სულში

როცა დარდი მომაწვება სულში,როცა რაღაცას განვიცდი და ვნერვიულობ ვიკარგები სხვა სამყაროში სადაც კითხვები თავს იყრის და პასუხის გაცემას ითხოვს მე კი ამაზე პასუხი არ მაქვს და აი სწორედ ამ დროს იწყება თავის ტკივილი და ნერვიულობა ვარდები დეპრესიაში