ზამთარი

აი დაიწყეს ზარებმაც რეკვა ისევ ამღერდა ნიავი ზამთრის ხეზე დარჩენილ ფერების ფონზე ისევ გაისმა ჩურჩული ფოთლის კიდევ მოვიდნენ სხივები ციდან გულით გაათბეს ფესვები ცივი მერე მოფრინდა მერცხალი ჩუმად

აღარ გყავს, იცოდე, აქ უკვე დობილი...

გუშინ კვლავ უწყალოდ გაწვიმდა ქუჩებში, სილურჯეს მიენდო ყვითელი იაბო... შენ უკვე ვერასდროს მაკოცებ ტუჩებში, თუნდაც რომ ათასი არაკი მიამბო.

გავცქერი ზღვას

გავცქერი ზღვას და უკიდეგანო პეიზაჟები იშლება თვალწინ, გავცქერი ზღვას და ფიქრებში წასულს ეს სანუკვარი ნუგეში მაწვიმს! გუშინ მესიზმრა: შეხვედრას მთხოვდი, უცაბედობით ხარობდა გული... მესიზმრა: თითქოს ტალღის რხევაში გამოჩნდა შენი სათუთი სული!

მინდა უჩემობა გჭირდეს

აი,ამ წუთას შეწყდეს თამაში ჩვენობანას ყალბი თამაში- ...ჰოდა, გავდივარ დიდქალობიდან მსურს ისევ ვიყო უბრალოდ ბ ა ვ შ ვ ი..

დამაფასეთ მხოლოდ ერთხელ

დამაფასეთ სანამ ცოცხალივარ დამაფასეთ სანამ თქვენთანავარ სანამ ხასიათი შემრჩენია ნეტარების სანამ დამრჩენია ერთი ორი დღენი ერთს კი ორით გეტყვით

ყველას, სანახავად ვისაც ვაგონდები...

სულ თუ იქნება ხუთი ან ექვსი დღე რაც თქვენთან ვარ და მინდა ყველას, მოგიძღვნათ ერთი ლამაზი ლექსი, ვინც გრძნობანარევ აყოლებთ მზერას.

ეჭვიანი მარტოობა

იცი?! ჩამოთოვა უშენობამ, დღემაც ჩამოყარა ყურები,რომ ვერ მინახულა სიყვარულმა, ვეღარ შევაერთეთ სულები!იცი, რომ ამიტირდა ღრუბლები და რაფას მისველებენ ცრემლებით?გარეთ ტირილია გმირობა ბუნების: მიწას რომ ეხლება წვეთებით!თუმცა ეჭვიანი

ყოველი დილა...

ყოველი დილა ისევ დამღლელია, მე რასაც ვეძებ, ერთი სანთელია, ღამეს მოველი, თითქოს საშველია, ჩემი ტკივილების ჩუმი მფარველია...

უკანასკნელი სახსოვარი

ვერ მოგიშორე... ვწუხვარ, მაგრამ სხვა გზა არ იყო... ნახევარ საათს არ ჩათვლემენ ჩემი თვალები, შენ ისურვე და ჩვენი გზები ამად გაიყო, ო, ჯერაც ისევ თვალწინ მიდგას შენი თვალები...

მინდა ვწერო

მინდა ვწერომინდა ლექსი დავწერო რითმა ყელში მაწვება მაგრამ ლექსი ვის უნდა მკითხველიც კი არ მრჩება.... მინდა ჩემი ლექსებით სიხარულო ვაფრქვიო ჩემი სენტიმენტებთ ყინულს ცრემლინ ვადინო.... მაგრამ გაქრა ოცნება იმედი გამიცრუვდა ამ სამყაროს შემყურე