ვერ დაგიცავ

არ ვიცოდი რა მეთქვა შენი დანახვის წამიდან, ჩემთვის ვკრეფდი მაგ ყვავილებს?! შენთვის ვკრეფდი ვინაიდან

ყოველი დანახვა

ყოველი დანახვა შენი სხეულის ჩვენი შეხვედრის იმედს მიტოვებს და უსამანო ფიქრად გცეული გაუსაძლისად კვლავაც ითოვებს

შენ თუ იცი

იცი ღამე რაზე ვფიქრობ როცა მთვარეს ვუზივარ, ჩუმად, ჩემთვის გულით გიხმობ მაგრამ ახლოს გიფრთხივარ.

მთვარიან ღამეს

მთვარეს მოვუხმობ,შეხვედრის ღამეს

გარდაცვალებას ველი!

ლექსში აღწერილია ბედისგან გაწირული ადამიანის მოთქმა.

უძრაობა

გარინდულან ხენი და მე ვეღარ ვხვდები, შეიცვალე გეზი, თუ ზურგსუკან ცდები... აკინძულან დღენი როგორც განაჩენი, აღასრულებს სასჯელს ვიღაც არ დამრჩენი...

ცრემლი

ვიწექ მარტოკა ცის თაღის გულზე და წვიმის წვეთი მძიმედ დამჩემდა, შენზე ფიქრების ველურ ოცნებას შეესხა ფრთები და გადარჩება.

სიკვდილის ღმერთი

უწინ ბიჭუნა წიგნებით ხელში, ომმა გახადა,სიკვდილის ღმერთი. სასხლეტს გამოჰკრა გავარდა მეხი, ნისლში უეცრად,დაეცა ერთი.

მთვარედ შობილი

თვით განსხვიბულ მარადის იყოს .. მთვარედ შობილი, მზედ გარდმოსული სიცოცხლის დარაჯი მიჰყო მას ღმერთმა ანგელოზი ცით ჩამოსული..

ფიცი შავნაბადაზე

არ ვიცი რატომ გაცივდა სული, ან რად მომიკალ პატარა გული, ო როგორ მახსოვს,მითხარი მაშინ, აღარ მიყვარხარ,ვბრუნდები სახლში.