გელოდები

მენატრები, უსაშველოდ მენატრები, ჩემი გული უშენობით ჩუმად კვდება. სასწაულს ვარ დაჩვეული... მენატრები, მაგრამ ჩემთვის სასწაული აღარ ხდება! სად მიდიხარ?! რატომ მტოვებ?!... გევედრები, უშენობას ნუ მომისჯი განაჩენად, დამიბრუნდი გაზაფხულზე ყვავილებით,

ანარეკლი

მე ამრევია გზა ცხოვრების ამ ქვეყნიურად, მე დამვიწყნია გამალებით მფეთქავი გული, ხშირად ამრევია ათას თვალებში შენი თვალები, თითქოს მიგრძვნია მზერა რომელიც მხოლოდ შენია.

თემურ ელიავას ლექსები

მზე არ უხდება ზეცას... მზე არ უხდება ზეცას, შენ მოუხდები უფრო, შენი თვალებით, ცეცხლის ალები თუნდაც რომ გეცვას, მოგეკარები, სინაზეს გაგიმხელ და სხვა ქალების ყველა თავშლებით მოგიქსოვ ხალიჩებს, სამოსად ტანის, თუ გინდა ღრუბლები გეცვას, ვიქნები

წარსულში გტოვებ

მორჩა! დღეიდან წარსულში გტოვებ, აღარასოდეს არ გაგიხსენებ. და დღეს პირველად აღარ მანაღვლებს, დამიჯერებ თუ არ დამიჯერებ! ქუჩაში ისევ ამაყად ვივლი, ვინც გმტრობდა, მათაც მივესალმები, და გეფიცები სულ არ მადარდებს, გეყვარები თუ არ გეყვარები!

ცნობილი მწერლების ლექსები სიყვარულზე

... პატარა იყავ და ამიტომაც თუ ვერ გამჩნევდი, მეპატიება... რას ვიფიქრებდი, არ დამინდობდა შენი ქალური შურისძიება.

ჩემი ლექსები

1.ია შევკარი კონად ლამაზად, ფურისულებმაც დახარეს თავი. ვარდმა კოკორი აახასხასა, და უცაბედად მოვარდა ქარი. და გრძნობაც ჩემი ქარიშხალს ჰგავდა, ვიდრე კამკამა პატარა წყაროს. ყველამ იცოდა რომ მე მიყვარდა, მას კი არ სჯერა „_პატარა ხარო!...“

სევდა

სულში ჩაიბუდა სევდამ და ცრემლებმა, გულში ჩაგროვილა ნაღველი დარდი, მსურდა სამუდამოდ ძლიერ გყვარებოდი, გრძნობა არ გამხდარიყო ვით მძიმე ბარგი,

არდაბრუნება

მატარებელმა ჩაიარა, დავაგვიანე,„_მალე მოვაო!“ გახალისდა ჩემი გუნება.განშორება კი არ აწუხებთ ადამიანებს,განშორებულის არდაბრუნება...წლები გაფრინდა, შეეკვეცა ოცნებებს ფრთები,მაინც არ ავყვეთ ეშმას ცდუნებას.სიბერის შიში კი არ თრგუნავს

ისევ მედარდები

ფიქრებით მოვარდა შენი სიყვარული, ფიქრებით მომიღო ბოლო. ისე მედარდები, ისე მეფიქრები, თითქოს ჩემთან ერთად ცხოვრობ!... ისევ ეს ფიქრები, ისევ მესიზმრები, მგონი აღარც ვხუჭავ თვალებს, ისევ მედარდები და მეტკივილები, შენამდე მოვყავარ წამებს. ფიქრებით

მდუმარე ცისკენ

ხანდახან მინდა გავსცილდე მიწას ავიჭრა მაღლა მდუმარე ცისკენ თვალი მოვავლო ყოველს, მიწიერს და გავუსწორდე ღრუბლის ნაპირებს...