არ მსურს..

არ მსურს გაგანდო ჩემი ფიქრები, მაგრამ ვიცი რომ მაინც მიხვდები, ის რომ მიყვარხარ, ძლიერ მჭირდები, რას გრძნობ მითხარი ნუ დაფიქრდები.

მე ვტკენ

მე ჩემს თავს ვტკენ, ვერ ვიტან, მძულს, თითქოს და მინდა რომ გაქრეს სულ... მე ჩემს თავს ვტკენ, იარებს ვძენ, მინდა რომ გრძნობებს ფარავდეს ეს...

ორივე ვაგებთ ...

ორივე ვაგებთ, შენ მე მკარგავ _ მე ჩემს იმედებს, არაფერია ღამის ფონზე დილის დადგომა. რისთვის იბრძოდი ასე მძიმედ თუკი მიმეტებ, ყოველი სიტყვა გულს მიცივებს, რაც კი წამოგცდა.

შენ

ჩვენ რომ ერთმანეთს ვუძლებთ, სიყვარულია მგონი...

ჩემთან წვიმს

ჩემთან წვიმს, მე თოვლი მინდა. წვიმს მაშინ, როცა ვუყურებთ მზეს. თითქოს გზავნილს ტოვებს - ციდან და კვალს, რომ მიჰყვე მიუვალ გზებს.

რაც მე მაშინებს..

დამალულია სიყვარული რითაც მიყვარდი, დამალულია.. ის ცრემლებიც, თვალებს არ ცვივა, თითქოს ვიცინი, მიხარია და უცებ მტკივა, მაგრამ უფლებაც არ მივეცი თვალთ რომ ეწვიმათ..

კვლავ და ისევ

ზღვის ღელვა ქვიშის ხმაური ჩემს გულში კვლავ აურზაური, შავი ზღვა თეთრი აფრები ღამის კოშმრად კვლავ მელანდები.

სიყვარულის ძველი ჩრდილი

ის თუ იცი, შენ რომ გახდი ჩემი გულის გასაღები? რომ დამცალე, წაიყოლე რაც კი იყო წასაღები. რა დატოვე? ცარიელი და გახსნილი ჭრილობა შენს გზას აღარ ამოვირჩევ, მივეცი თავს პირობა.

დავდარდიანი

დავდარდიანი... მშფოთვარე ფიქრებს ეულად ვებრძვი, ჩემი მეგზური საკუთარ დარდებს ჩემგამ შორისან ჩემსასაც ჰმატებს.

პირველად დავწერე

ჰეი ვაჟკაცნო მგლის ჯიშისავ. რად ჩამოჰყარე ყურები? რად ხრი თავ-მუხლსა წინაშე, ტურებს ცბიერსა მშიშარსა?! ადექ აიღიე ხმალიო აკებ-დაკეპე ხროვაი რომელიც გართმევს მგლის ჯიშსა თორო გახდები მონაი მტრისა და შენი შიშისა