თუ ჯოჯოხეთი დედამიწაა?

იქნებ ვიცხოვრეთ უკვე ედემში? და ჩვენც ჩავკბიჩეთ დამპალი ვაშლი?! იქნებ ესაა ჩვენი გამოცდა Და დავბრუნდებით საკუთრივ სახლში?

ოცნებაც არა?

ტკივილი თან ნაყოლი იარა... ცრემლებმა სული გამოიარა....

ცივი ხელები

ბოთლა კონიაკიც უკვე გამოვცალე... უკვე,მეგობარო შენიც აღარ მჯერა, ქუჩას მივუყვები თვალზე ცრემლიანი

სიცარიელე

როგორ რთულია ენდობოდე ირგვლივ არავის, თრთოდე... ღელავდე, როცა ირგვლივ ყველა მშვიდია. შემომეჩვია უგზო-უკვლოდ გზაზე წანწალი და ბოდიშს ვუხდი სიცივისთვის ყველა ჩემიანს.

მოგონებებში

მოგონებებში სულ ჩემთან ერთად შენც ხარ,ოცნების ზღვაში.

მე ასე მწამს!♡

მე ასე მიყვარხარ და ასე მწამს! რომ არ გაეჩინე... შეგქმნიდი მსგავსს!..

მახსოვს..

მახსოვს,პირველი შეხვედრა თვალების მორცხვი დახრაშენი ხელები მახსოვს და ანცი თვალის ჩაკვრა.

მიდიხარ და აღარ ბრუნდები

ნაცნობი სურათი, მიდიხარ და აღარ ბრუნდები. ნაცნობ ბაქანზე ფეხშიშველი გოგონა დადის.... ახლა საფულედ გადვიქეცი, შენ კი ხურდები, ბოლო კაპიკით უსულდგმულო ნაყიდი ვარდი

ჩემო პატარა

შენზე ფიქრებმა ჩემო პატარა მთელი მსოფლიო შემომატარა ბოლოს მე ისევ მოვედი შენთან მუხლებზე ვიდექ მე შენს ფეხებთან ეს სილამაზე ვერ დავივიწყე შენ კარგად იცი თუ მე ვინცავარ მაგრად მიყვარხარ სულ შენთან მინდა

ფერადებს გარჩევ

შენ წელიწადის დროებივით იცვლი შენს სახეს, მეც შემოდგომის ფოთლებივით- ფერადებს, გარჩევ, აზრს რომ უკარგავს ეგ სიცივე ყველაფერს,ამჩნევ?! თუმცა ხასიათს ეს მიმკობს და ვერაფერს ვავნებ,