არასდროს დამთავრდები ჩემში!

მე რომ მახსოვდე, სიზმარში ხომ მაინც გნახავდი? რატომ დავკარგე შენი სახე,რად დამავიწყდი? შენი ნათქვამი ,,შვილო" საით წავიდა? ეგ შენი სული,მაღლა ღმერთებთან რატომ გაფრინდა ?!

დედა

აღარ შემიძლია სიჩუმე და აღარ შემძლია ღიმილი დაუმთავრებელი ნიღბები Და თავზე წამომჯდარი დუმილი...

ფრანებით ხელში ...

რა ლამაზია, სამყარო დიდი, დიადი სულის ფეთქვის ხმა მესმის, როდესაც ქარში თმა გაწეწილი, მიჰქროდა ქალი ფრანებით ხელში,

☆☆☆

მოგონებებმა სად არ მატარა,რა არ გადამხდა ცხოვრების გზაზე ერთი და იგივე განცდა დამყვება რომ ვდგავარ ისევ გზის გასაყარზე.ვუყურებ წარსულს შენგან მომავალს ვხედავ სინათლეს გვირაბის ბოლოს იმედი არის ჩასაფრებული

განა მარტივია?!

ვეღარ გაუძლებ და ისე გადავხტები, ფრთები დამატყდა და ვეღარ მომრევია... ჩემი იმედები უფრო შორს გამასწრებს, დაენარცხება და ისმის მოთქმებია...

ჩემო ლამაზ თვალება ძალიან მომენატრე

ჩემო ლამაზ თვალება იცი როგორ მომენატრე! ისევ მომენატრა შენი ღიმილი... ისევ მომენატრა შენი გარიმება.. ლამაზ თვალეა იცი ისევ მომენატრა შენი თვალებიდან ნაპერწკლის ყურება!

მე და ღამე ♡

ვიცეკვო,როგორც გიჟები ღამით. იმ გრამაფონის ,,ვარდების ვალსი", ვიცეკვოთ თუნდაც წვიმაში ქარში ან შემოდგომის ,,ნოემბრის ვალსი"...♡

ყვავილი ქარიშხალში

გარშემო ბუნებას ქარი არბევდა, ყვავილის ფურცლებს კი სიო არხევდა. ყვავილი ქაოსს თვალს არიდებდა, თავისთვის იდგა, არც კი იმჩნევდა.

თქვი!

თქვი, რომ არასდროს არ გყვარებივარ, რომ ეს ზღაპარი ჩვენზე არ არის! რომ ის სიტყვები ჩემთვის ნათქვამი, ჯერაც ყურთან რომ მელამუნება

ქალი...

შენს გულში, სადღაც კუნჭულში ხომ გეყვარება? მაგრამ ნატკენ გულს, უკვე სრულად არ ეწამლება !