კვლავ და ისევ

ზღვის ღელვა ქვიშის ხმაური ჩემს გულში კვლავ აურზაური, შავი ზღვა თეთრი აფრები ღამის კოშმრად კვლავ მელანდები.

სიყვარულის ძველი ჩრდილი

ის თუ იცი, შენ რომ გახდი ჩემი გულის გასაღები? რომ დამცალე, წაიყოლე რაც კი იყო წასაღები. რა დატოვე? ცარიელი და გახსნილი ჭრილობა შენს გზას აღარ ამოვირჩევ, მივეცი თავს პირობა.

დავდარდიანი

დავდარდიანი... მშფოთვარე ფიქრებს ეულად ვებრძვი, ჩემი მეგზური საკუთარ დარდებს ჩემგამ შორისან ჩემსასაც ჰმატებს.

პირველად დავწერე

ჰეი ვაჟკაცნო მგლის ჯიშისავ. რად ჩამოჰყარე ყურები? რად ხრი თავ-მუხლსა წინაშე, ტურებს ცბიერსა მშიშარსა?! ადექ აიღიე ხმალიო აკებ-დაკეპე ხროვაი რომელიც გართმევს მგლის ჯიშსა თორო გახდები მონაი მტრისა და შენი შიშისა

თითქოს არც ხარ

სიყვარული აღარ არის იმ დღეს გაქრა, ტყუილია მერე რა რომ ესეც მტანჯავს, მერე რა რომ დღეს მიყვარხარ - უკვე სხვა ხარ, -არ ვაპირებ გავაგრძელო, აღარ მყავხარ, ნახვამდის ვთქვი, და გაგიშვი თითქოს არც ხარ...

წამო წავიდეთ

წამო წავიდეთ მითხრა ჩურჩულით სიომ უეცრად გააღო  კარები, ნუ ზიხარ მარტო შენს წყვდიადში ცხოვრების ნაბიჯებს ძლიერ მიადგი.

სიგარეტის კვამლში

რავი ხალხო რა გითხრათ ცოტა ჩამოვშორდი ყველაფერს რაც მიყვარს მაგრამ ლექსების წერა თუმდაც არ გამომდიოდეს მაინც მეწერება

გზა-კვალი

არც თუ ისე დიდია წუთისოფლის გზა-კვალი. გზის ბოლო კი ორგვარი, ხან კარგი, ხან ცუდია.

გაზაფხული

მინდა ვიყოთ ერთად და შენს თითებს ვთვლიდე გაზაფხულზე ერთად დაველოდეოთ ჩიტებს

სევდის ფერია

ჩემი წარსული სევდის ფერია, შენში ნაპოვნი ღმერთი მეწვია.