ქალაქში, სადაც...

ასე'ა,ყველას თავისი ''შერჩა'' და ღმერთიც ტირის ''ადამიანზე'', იტირეს მწარედ, და მერე ერთმა_ თქვა რომ ტკივილი სულს აზიანებს,

დღესაც

დღესაც გავათენეთ, ისევ გართობაში. ღიმილს არ იცილებ, სხვების დასანახად. დღესაც ავარიდეთ თვალი ერთმანეთს და ისევ ვერ გავიგე რა გაქვს გონებაში. ისევ მარტო მყოფმა კუთხეს მივაშურე.

(შაქარას ხსოვნას)

ვერ დავიჯერებ. თუმც ფაქტები მოწმობენ იმას, შენი ღიმილი რომ არ ათბობს ამ ცივ სამყაროს,..

ჯერ თუ არ გყვარებია...

შენი თმები ღამით სიზმრებს მიფეთებდა, თვალებდაჭყეტილი ვთვლემდი მთვარეული, რას წარმოვიდგენდი მეც გამიმეტებდა გონჯი ბედისწერა.. გზაკვალარეული..

ფარული გრძნობა......

მე არც კი ვიცი რა ვუწოდო გრძნობას გაუმხელს, და რა დავარქვა მონატრებას, წრფელს და აუხსნელს,

გაუცინართა ხელმწიფევ..

ელავს და ზეცა ჩამოდის ფეხად დუმს დედამიწა გულივით ჩუმი გაუცინართა ხელმწიფევ, ფეჰრად! შენ მიიბარე სევდა უკუნი..

ნინუცას (25-30.06.2020)

მოგიტაცებდი მაგრამ ვერ ვბედავ რადგან მაინც არ შეგიყვარდები ჩემო ლამაზო ნუთუ ვერ ხედავ სახურავიდან როგორ ვვარდები

ფანტაზია

გამეღვიძება შიშით, გზას ვეღარ ვხედავ სავალს. ეს ფანტაზიაც ნეტავ.. ნეტავ როდემდის გასტანს.

***

მხიარულია ეს ჩემი სიტყვა რომლითაც ვიწყებ, თანდაყოლილი საამური სიმშვიდის რიტმა, მინდა თან ვახმო მეგობრობის უშრეტი ნიჭი და სიყვარულის უძლევობა ფუძედ გავუგო.

კულულები

ეს სიყვარული ზედმეტად ცალმხრივი გამოდგა ცალმხრივობისთვის... მის კულულებში ვიკარგებოდი.... ახლა რა დარჩა მისგან ჩემში?! და იყო თუ არა რა მე ჩემი მასში?საკითხავია,საკითხავია...