(დავაგვიანე)

დავაგვიანე შენთან მოსვლა და გულით ვტირი,ყოველი სიტყვა მომიტევე,მე ცოდვილს ღმერთო..ჰო,ვაღიარებ რომ არ მქონდა შენდამი შიში და პატიებას,რომც ვეცადო ვერასდროს ვერ გთხოვ!

თაკო ნოზაძე

თეთრი მზერა და ლურჯი ფერები, ამას მხოლოდ შენ შეეფერები კვლავ მინდა გითხრა მე შენ სიტყვები: "ოჰ,მხოლოდ შენს გზას დღეს მე მივყვები". ნავი, რომელსაც ვერ სტეხს ტალღები, ომსაც მოიგებს და განათდები. ზარის რეკვის ხმას ის რომ გაიგებს, ამ გრძნობათა გზას

მასწავლებელი

გასწავლის წერას,გასწავლის კითხვას მასწავლებელი მშობლის საფასი, მასწავლებელი არ დაივიწყო თუნდ რომ გავიდეს წელი ათასი.

ვარდისფერ ცაზე

ვარდისფერ ცაზე ცისარტყელა მთვარეს გადაწვდა და ოცნებებმაც გაარღვია სივრცე და განი ახლა იმედი რეალობას თითქოს შეერწყა და მიწამ მთვარეს შვიდივ ფერით გამოსდო მკლავი

იასამნებმა არ დამინდეს,უთქმელად გამცესს

მოგილოცავდი შენს დღეს(ალბათ,ბევრი ღიმილით) და გაჩუქებდი წითელ ვარდებს ისე,თამამად... ჩავიხუტებდი შენს სიცილებს,როცა იცინი(თ)

ო ენავ ჩემო

ო ენავ ჩემო ქვეყნის დიდებავ ქართველი ერის შენა ხარ ფესვი. შენ გიგალობდა ბევრი მგოსანი მინდა მოგიძღვნა მეც ჩემი ლექსი.

ფერეიდანსი

ფერეიდანში ცხოვრობს ქართველი მოშორებული მშობლიურ მიწას.

გლახის საფლავი

შავი ტიტები გარდი-გარდმოდ აყვავილდება, ლურჯი ვარდები ამოაპობს ჩემი გულის ქვას

ეს წელი...

დადგა ეს დღე და ახალს წამში უწოდეს ძველი... ზუსტად იგივე გახდა, ტრადიცია და წესი.. ფეიევერკის სროლა და ერთ ჭიქაზე თრობა.. შამპანიურის გახნსა და ბევრი წარსულის ტანჯვა... გეგმები უკვე ამ წლის, ხალხის ცუდიც და კარგიც,

როცა მოვკვდები...

მინდა სიკვდილმა მაინც მომხედოს და შემამჩნიო თუნდაც წუთებით, მე ცრემლს არ ვითხოვ, უბრალოდ გეტყვით საფლავს წარწერას ნუ გაუკეთებთ,