ვარსკვლავთა წვიმა

ვარსკვლავის ვარდნა სურვილი ჩემი მოწმენდილ ცაზე ცრემლებად ცვივა ვარსკვლავის ვარდნა ოცნება ჩუმი რომ ვნახო ვარსკვლავთა წვიმა

ანას(ა.ც.)

წვიმას მოსდევს ფიქრები და არ მიჰყვება ზღვას, ნეტავ შენზე უკეთესი მან რა უნდა თქვას?! ღრუბლებს მოსდევს ეს წვიმა და გაარღვევს ჩემს ცას, ნეტავ ამ ქვეყნად საერთოდ დღეს შენ აქ ვინ გგავს. წვიმას მოსდევს გრძნობები და ხსნის ამ ნათელ გზას, ვიზეც ლექსს ვწერ,

ერთი უბატონო ხევსური ვარ

ერთი უბატონო ხევსური ვარ, ვიცი უნაპირო სიყვარული, ზოგჯერ ჩუმ თრობაში შესული ვარ, ზოგჯერ მთებზე მიყვარს სიარულ

აღსარება

ისე დამღალა ცხოვრების დევნამ წელში მოხრილი დავიარები რაც უფრო მეტის შევძელ ატანა ბედმა იმდენი გოლი გამიტანა

ნდობა!

ნდობისადმი ჩამწვდარ, ჩემდამი გრძნობას, ვერა აუვლი ნდობის საწადელს.

უსაქმურობა

მთაზე ვარ უსაქმურადაა,ყორნებს ვუთვლიდი ბუმბულსა,გავიხედ-გამოვიხედე მზე მიჭყიტინებს თვალებში,ხიდან ფოთლები ცვივა,შემოდგომა სრულდება,თან მოჰყვება მკრთალი ნიავი მაღალი კლდიდან მჩქეფარე მდინარე ჩანჩქერიანი.

და სად წავიდა

და სად წავიდა ცხოვრების ფერი?! სად დაიკარგა უძილო ღამე?! თურმე გამხდარა ყველა პირფერი და მე ბალიში შენ დამინამე.და სად წავიდა ამ ხალხის ანძა?!სად დაიკარგა ის უხმო ხმები?! თურმე საშინელს ყველამ მიბაძა, სიკეთემ სიკვდილს მისცა სიტყვები. და სად წავიდა

შენს პეტრიქორში

წინად შენს კანთან, რომ ანათებდნენ ახლა ის მზის სხივებიც გაქრა,ვიგრძენი ღმერთმა სულ დამივიწყა და შენ სამარეს მეც ჩამატანა.თითქოს ფერები და ვარსკვლავები, შენ კანთან ერთად ავად გაცისფრდა,და ამ სამყაროს ეს მრავალფერი

ფერი გადამწყვეტი ყოფილა თურმე....

რატომ?,რატომ?გავჩნდი მე აქ ამ მიწაზე, რატომ დავაწევი ტვირთად ამ დედამიწას ამ ცოდის სამეფოს მე ვაკლდი მხოლოდ და მეტი არაფერი მას არ უნდოდა, ნახე,გაიხედე ყველგან ცოდვა ხდება ასე ვეუბნები მე ჩემს თავს,

არ გაუშვა

მერე მივხვდი, რომ მასზე მნიშვნელოვანი არაფერია, მივხვდი რომ ახლა ის მენატრებოდა და არა რომელიმე ძვირადღირებული მანქანა ან სახლი...მივხვდი რომ მჭირდებოდა, მჭირდებოდა სიცოცხლისთვის...