ჩვენი ისტორიის ეპილოგი რომელიც პროლოგამდე ადრე დაიწყო (სრულად)

ბევრს მის ოჯახზე არც ადრე ლაპარაკობდა და არც შემდეგ. უბრალოდ ის იყო ჩემი უცნაური გმირი რომელიც არსაიდან გამოჩნდა და საკუთარ თავზე მეტად შემიყვარა. და მეც ასე ვირწმუნე მონათესავე სულების არსებობის.

ადრე უფრო ბედნიერი ვიყავი

ზოგადი ბედნიერება აერთიანებდა იმედს,მოლოდინს,აზრს,სწრაფვას. ყოველდღიურად იყო კარგის იმედი, რომელიც ფარხმალის დაყრის ნებას არ მაძლევდა; ყოველდღიურად იყო რაღაც სასიამოვნოს მოლოდინი, რომელიც მარწმუნებდა, რომ ყოველთვის არსებობს მოულოდნელი სიამოვნება,

ადრე და ახლა

გულში შეიკრა ფიქრების გუნდა, ფერმილეული დავალ ძალიან, ადრე ყველასთვის მეცალა მუდამ, ახლა ჩემთვისაც აღარ მცალია.

ადრე თუ გვიან

დაკეტილ სარკმელს ქარი უბერავს, და უსასრულო მტვერს აყრის მინებს, ადრე თუ გვიან გვტოვებს სულ ყველა, ადრე თუ გვიან ჩვენც ვტოვებთ ვინმეს.

იცი ადრე...

იცი ადრე შენზე რომ ვწერდი მენატრებოდი და მჭირდებოდი რასაც გიძღვნიდი წვავდი და ხევდი მე კიდე უშენოდ ვიტანჯებოდი!

9 წუთით ადრე (სრულად)

მე ვარ ნიტა არველაძე, ცნობილი ბიზნესმენის ქალიშვილი, ვარ 19 წლის როგორც ამბობენ პუტკუნა მაგრამ მე ვთვლი რომ მსუქანი, ძალიან ჩვეულებრივი გოგო ვარ მყავს ორი ბავშვობის დაქალი მარი და ნატაშკა. აი ახლაც მე მარი და ნატაშკა ვზივართ და ვლაპარაკობთ, უი

ცხრა წუთით ადრე! (ისევ)

******* მახსოვს 2010 წელი იყო... 31 დეკემბერი შუაღამეს ზუსტად 9 წუთი აკლდა... დამირეკა და მითხრა "ჩამო რაა" მეც სიხარულით მაშინვე ჩავბირბინე კიბეები... გამოვედი სადარბაზოდან და აი ისიც გამოჩნდა... როგორც ყოველთვის თბილად არ ეცვა: ერთი ჩვეულებრივი

სიკვდილამდე 33 წუთით ადრე (თავი მესამე)

გვერძე მივუჯეი და დავიწყეთ ფილმის ყურება, რომელიც არც თუ ისე საინტერესო იყო. სწორედ ამის გამო გამეღვიძა ღამის სამ საათზე , ვიღაცის სახლში, ჯერ შემეშინდა, ვერ მივხვდი სად ვიყავი, ტელეფონი მოვძებნე და ძლივს ვიპოვე ჯიბეში მედო. 35 მისთ ქალი

სიკვდილამდე 33 წუთით ადრე (თავი მეორე)

-ნუტირი პასუხს ვერ ვცემ მე ხომ გაუაზრებლად მჭირს ის რაც მჭირს .უფრო და უფრო ვუჭერ ხელს ხელზე მეშინია ,რომ არ წავიდეს . -მე აქ ვარ , ოღონდ ნუ ტირი

88 დღით ადრე (თავი 1)

კარი ჩავკეტე და კიბეები სწრაფად ჩავირბინე. თითქოს სადმე მაგვიანდებოდა ისე მივქროდი, სინამდვილეში ნახევარი საათით ადრე გამოვედი სახლიდან და ავტობუსის გაჩერებისკენ ავიღე გეზი. ვიდექი და ველოდებოდი სასურველი ტრანსპორტის გამოჩენას. თბილოდა, მაგრამ