ფიქრებიდან ამონარიდი

უშენობა ჩემი ცხოვრების ყველაზე ვერაგი დაავადებაა.

წყვდიადში მყოფის პირველი ნაბიჯი (ამონარიდი)

როგორც იქნა, გასვლის დრო მოვიდა. თვალი არ მომიხუჭავს. ბოლო ორი საათია, გაქვავებული მზერით, საათს ვუყურებ. ჩემოდანი ორი დღის წინ შევამზადე.

წყვდიადში მყოფის პირველი ნაბიჯი (ამონარიდი)

ჩვენ, უნდა წავიდეთ!.. დარწმუნებული ვიყავი ამაში. მეგონა, რომ ისიც, მაგრამ გამორიცხულია, მოხდეს ისე, როგორც გსურს... ის დარჩა, მე ვერ დავტოვე და მიუხედავად ამისა, თავს, მაინც მარტოდ ვგრძნობდი...

ამონარიდი დღიურიდან

ვწევარ ტელეფონით ხელში ჩემს ფუმფულა საწოლში და გამდის ცრემლები ღაპაღუპით, ზიგჯერ ისე სულელურად განვიცდი რომ ნერვები მეშლება საკუთარ თავზე ,შემიძლია დილით ნანახ ბავშვიან ქალზე ვიტირო მოთქმით მეტროში რომ მათხოვრობდა, ან ერთი კვირის წინ გაგონილ

მე – ღმერთი – ნაწილი პირველი – ამონარიდი 3

სადარბაზოში, ყოველ განვლილ კიბეს ვითვლი. ეს ერთი უწყინარი ჩვევაა, რომელიც დროის გაყვანაში მეხმარება. ფურთხით დასველებულ ადგილებს თუ თვალს არ მოვარიდებ, გონებაში ხმა ჩამესმის: – გაფრთხილება! გაფრთხილება! გულის არევის რისკი პროცენტულად მაქსიმუმს

მე – ღმერთი – ნაწილი პირველი – ამონარიდი 2

საწოლიდან ვდგები. ასე ვიცი ხოლმე, თუ შუაღამეს გამეღვიძება, კიდევ ოცი წუთი დაძინებას ვცდილობ, მაგრამ უკვე შევეგუე იმ ფაქტს, რომ ეს ოცი წუთი უბრალოდ დაგარგული დროა. ტრადიციულად ვამოწმებ „ფეისბუქს.“ შეტყობინება არ არის. მეგონა ჩემი ერთჯერადი მეგობრის

მე – ღმერთი – ნაწილი პირველი – ამონარიდი 1

"თქვენა ხართ ღმერთები, ყველანი უზენაისის ძეები ხართ" ფსალმუნი, 86:6 რომელიღაცა დღე. რომელიღაცა ქუჩა. კარგად არ მახსოვს თენდებოდა თუ უკვე გათენებული იყო, მაგრამ არამგონია ამას რამე მნიშვნელობა ჰქონდეს. ჩავთვალოთ, რომ თენდებოდა. ჩემს