არასდროს ითამაშოთ ამის პატრონმა რა ქნას (თავი მესამე)

–აბა მოგენატრე ლამაზო ? გეგონა ას უბრალოდ შეგრჩებოდა ? მართა დაიბნა არ იცოდარა ეთქვა ,თან ფიქრის დროც არ ქონდა, არც საშუალება ის ხომ კედელზე იყო მიკრული ''იფიქრე მართა იფიქრე '' ეუბნებოდა თავის თავს –ჯანდაბა!!!

არასდროს ითამაშოთ ამის პატრონმა რა ქნას (თავი მეორე)

იმ შემთხვევიდან დაახლოებით ერთი კვირა გავიდა , მართა გახარებულიიყო ფიქრობდა მგონი პირველი ადამიანი ვარ ,რომელიც სანდროს გადაურჩაო , მაგრამ ამაზე ლაპარაკი ჯერ კიდევ ადრეა ,როცა ცხოვრება წინაა. გოგონა თითქოს მოსაოდნელ საფრთხეს გრძნობდა მაგრამ ახლა

არასდროს ითამაშოთ ამის პატრონმა რა ქნას (თავი პირველი)

– რავქნათ ?– იქნებ პოლიცია გამოვიძახოთ ?– არა მეშინია რომ მართას რამეს დაუშავებს – ასე ვერ ვიჯდები რამე უნდამოვიმოქმედო რამე რომ დაემართოს თავი გვექნება ჩამოსაკიდი – კარგი ნუ ნერვიულობ მართა ხომ მაგარი გოგოა თავს გაართმევს – არა ყველაფერი ჩემი

გაქცევა...არასდროს გამიშვა...#4დასასრული

დემნას ოთახი ჩვენს საძინებლად გადავაქციე , ხოლო ჩემი ოთახი ტყუპების ოთახად მოვაწყე . ხალზი დავიწირაბე და პატარებს ხღაპრილი საძIნებელი მოუწყეს.სავადმყოფოში დავბრუნდი და პატარები ჩავიკარი გულში . როგორც ყოველთვის

გაქცევა.... არასდროს გამიშვა......#3

დემნა უსიტყვოდ გავიდა . მოვიწყინე სახლი მოვათვალიერე , სამზარეულოში შევედი ახალი დანები შევნიშნე ხელში შევათამაშე და საჭმლის გაკეთება მომინდა . მაცივრიდამ სჭირო პროდუქტები გადმოვალაგე და მზადება დავიწყე . დრო როგირ გავიდა ვერ გავიგე დემნა მოსულიყო

გაქცევა....... არასდროს გამიშვა.....#2

მართლაც აცირბულა. საჭირო იყო გამათბობელი ჩაგვრრთო.მისაღებში დემნას გაეწყო სუფრა , მაცივარიც გაეახლებინა და სამზარეულოშიც პატარპატარა ნივთებიც გაჩნდა. სუფრას მივუჯრქით . გემრიელა მივირთვით და სახლის დალაგება დავიწყე. მისაღები და ჩემისაძინებრლი

გაქცევა ....... არასდროს გამიშვა .....#1

ცხოვრებაში პირველად, და ვატყიბ რომ ბოლო არიქნება, ჩემი როგორც ქალის , არსებობა მეზიზღებოდა. უაზრაოდ გადაპრანჭული და ყურებამდე გაკრეჭილი სახეები. ვითომ ბედნიერი თვალები და სრული სპეკტაკლი... დილიდან სრული ქაოსი , ისეთი ფილმებში , რომ აჩვენებენ .

ნორმალური არასდროს არ ვყოფილვარ და არც ვიქნები (თავი მეორე)

ნორმალური არასდროს არ ვყოფილვარ და არც ვიქნებიიგიორგი იყო გული საშინლად ამიძგერდა არვიცოდი რა გამეკეთებინა. კარებში ვიყავი გაყინული, ხმას არვიღებდი უბრალოდ მას თვალებში ვუყურებდი ოთხი წლის მერე მასთან ასე ახლოს არასდროს არ ვყოფილვარ. -ასე რატომ

არასდროს უშენოდ! (19)

თავიდან, როცა მოსაწვევი გავხსენი და მასში სანდროს სახელი ამოვიკითხე ჩემს თავს ვუთხარი, არსადაც არ წახვალმეთქი, მაგრამ შემდეგ, როცა მოსაწვევი ყველა ჩემმა ახლობელმა მიიღო დავფიქრდი, იქნებ სწორედ ამ მოსაწვევის წყალობით დასმოდა წერთილი მთელ ამ

არასდროს უშენოდ! (18)

პატარა, აბეზარო ქალბატონო... - სახიფათოდ მომიახლოვდა... - ოთხი წლის წინ, სულ რომ არ მიცნობდი, სულ რომ არაფერს ვნიშნავდი შენთვის და არავითარი ადგილი არ მქონია შენს ცხოვრებაში, მაშინ ჩამიჯექი მანქანაში... გახსოვს ის დღე? აცრემლებული თვალებით რომ