გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი24)

-ღმერთო ჩემო ლაბათ მაგას არასოდეს მაპატიებს. ლაშა მისმინე საღამოს აუცილებლად უნდა ავიდე მასთან და ყველაფერი ავუხსნა. მანამდე უარმრავ ხალხს უნდა შევხვდე ხო იცი არა? შენ წადი და ჩემს მაგივრად აუხსენი ყველაფერი რა. აქედან როგორც კი გავთავისუფლდები

შენ არ ხარ ჩემი და! მე შენ მიყვარხარ! (13 თავი)

თითქმის 2 წელი გავიდა რაც ის აღარ მინახია. მის ნახვას მხოლოდ ემილის გამოგზავნილ ფოტოებზე ვახერხებ. ისიც გავიგე რომ ის ამ 2 წელის განმავლობაში უკვე მეთოთხმეტე გოგოსთან ყოფილა. ხომ ვამბობ მას მე აღარც კი ვახსოვარ. მე კი მისი დავიწყება არ შემიძლია!

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი22)

-ალო? - ბოლო ზარის მერე ვიღაცამ აიღო და მეც არ დავაყოვნე, ჩემი ნათქვამი ვითომც არ გაეგო, მხოლოდ სუნთქვის ხმა მესმოდა. -ნოე შენ თუ ხარ?!

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი23)

- დიდი ხნის მეგობრობა გვაკავშირებს. ეხლა კარგად მისმინე. მელანოსთან შოთას სახელი არ ახსენო და არც შოთასთან ახსენო მელანოს სახელი.... -კი მაგრამ რა ხდება ასეთი.

და თუ გგონია არ მენატრები

ამაოდ ვზივარ რაფასთან ისევ ამაოდ მოველი მერცხლის მოფრენას იის ამოსვლას და შროშნებს კიდევ ამ ქვეყანაზე სხივის მოვლენას

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი21)

იმ დღეს მაქსი ჩვენთან დარჩა, ამან ძალიან აღმაფრთოვანა. მე ძალიან დაღლილი ვიყავი ამიტომ მალევე ვთხოვე ნინიკოს რომ "ჩემი ოთხი" ეჩვენებინა. -ნინი?! მე სად დავიძინებ? -შენს ოთახში. - ეს პასუხი რათქმაუნდა მესიამოვნა. მოკლედ რომ აგიღწეროთ ნიას

როცა არ უნდა გიყვარდეს და შენ მაინც გიყვარს

არ თქვა, რომ სიყვარულის გემო ოდესმე გაგისინჯავს. არ თქვა, რომ შეხებაში უსასრულობა გიგრძვნია, სამუდამო ლტოლვა გიგრძვნია. არ თქვა, რომ გყვარებია იმაზე მეტად, ვიდრე წარმოედგინა ხალხს. არ თქვა,რომ შენი გრძნობები სიცრუეა. ტყუილი, რომელმაც არსებული

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი22)

-მელანო დღეს რაღაც გახარებული ხარ და რა ხდება? -თამუ ლაშას ხომ იცნობ? -ხო რა როგორც შენ ისე. -მოიცა მოიცა თამუნა ლაშა ვინაა? -კარგი რა იკა ნუ დაიწყებ ეხლა ეჭვიანობას. მელანოს დარტაკა უნიში და მაშინ გავიცანით, გაგაცნობ მერე. მიდი გააგრძელე გოგო შენ.

შენ არ ხარ ჩემი და! მე შენ მიყვარხარ! (11 თავი)

სახლში შევდივართ. მისაღებში ჩვენი მშობლების წინ ჩვენგან ზურგს უკან ვიღაც გოგო ზის. ის ბრუნდება. ატირებული ლიკა სანდროს უყურებს. მის დანახვაზე ვერც მე ვიკავებ ცრემლებს -ყოჩაღ სანდრო. -მხოლოდ ამას ვამბობ და ჩემი ოთახისკენ მივდივარ. -სად მიდიხარ?

შენ არ ხარ ჩემი და! მე შენ მიყვარხარ! (11 თავი)

დილას სანდროს ოთახში, სანდროს საწოლში, სანდროს გვერდით მეღვიძება, ყველაფერს სანდროს სუნი აქვს, მსიამოვნებს მასთან ასეთი სიახლოვე. ის უბრალოდ წევს ხელი აქვს ჩემთვის გადახვეული და მიყურებს. -დილამშვიდლბისა. -ამბობს ის და მიღიმის