გიხაროდეთ, ჩვენ ერთად აღარ ვართ.

თითქმის ყველა გაკვეთილზე მას ვხატავდი, ფურცელს მაშინ ვდებდი როდესაც მასწავლებელი გვიახლოვდებოდა ეს კი ძალიან ხშირად ხდებოდა. მეხუთე და ბოლო გაკვეთილი სპორტი იყო, ზოგადად 20 ბავშვიდან 19 ფეხბურთს ან იშვიათად კალათბურთს თამაშობდა ხოლმე მიუხედავდ იმისა

გიხაროდეთ, ჩვენ ერთად აღარ ვართ.

გამარჯობა, მე სალომე ვარ მაგრამ არ მიყვარს როცა ასე მეძახიან ამიტომ შეგიძლიათ სალი ან სალო დამიძახოთ, 16 წლის ვარ, მყავს ძმამა 23 წლის გაგა, დედა 5 წელია რაც საზღვარგარეთ ცხოვრობს. მე და გაგა ბებიასთან ერთად 3 წელი ვცხოვრობდით შემდეგ კი ცოლი

და მაინც ნიკოლ ძველებურად რატომ აღარ მიღიმი?! (სრულად)

-პირველად რომ დაგინახე, ვიფიქრე, ვიპოვნე და ჩემი ბედნიერების გზაც გაიკვალათქო, მაგრამ იმედი გამიცხრუვდა. თავიდან თითქოს ყველაფერი კარგად მიდიოდა, ყველგან ‘ჩვენ’ ვიყავით. მერე უცებ ქარმა დაუბერა, ყველაფერი დალაგებული ბურუსში არია, იმდენად რომ მისგან

შენთან აღარ მინდა !

იცი რამდენჯერ მიტირია შენ გამო? ახლა კი დაზუსტებით შემიძლია ვთქვა რომ კვლავაც ვიტირებ არა მხოლოდ ერთხელ არამედ ბევრჯერ მაგრამ უნდა დავამთავრო. აღარ მინდა ვინმეს ტკივილის მიზეზი გავხდე. უნდა წავიდე და დაგტოვო შენს სამყაროში,სადაც ყველაფერი

უსიყვარულოდ ეს ცხოვრება აღარ მჭირდება

და თეთრი ზეცა ნელა ბინდდება მე შენზე ფიქრი ისევ მეძახის, მე შენთან ყოფნა ძლიერ მინდება. შენი თვალების ნაცნობი ფერი მაკლია მაშინ და მენატრება, როცა მილეულ მზის შუქს შევცქერი არ ვიცი, ასე რად მემართება.

მაშინ როდესაც აღარ ვიქნები

ალბათ ყველა დავფიქრებულვართ იმაზე, არსებობს თუ არა სიკვდილის შემდეგ სიცოცხლე,არსებობს თუ არა სამყარო, სადაც მხოლოდ და მხოლოდ ადამიანის სული გადადის,სხეული კი დედამიწაზე რჩება არის თუ არა რეალობასთან ახლოს ის, რომ ადამიანი გარდაიცვლება ერთი

ის აღარ არის ჩემი

საკმაოდ დიდი ხანი ვინანე ის ამბავი მაგრამ მე ხომ ახლაც ვნანობ.. ვზივარ ფანჯარასთან მთვარეს ვუყურებ და სულ ლეო მელანდება მაგრამ აღარ აქვს ლეოს ის მწვანე თვალები ქერა თმები და სიცოცხლით სავსე მზერა..ვოცნებობდი რომ ლეო მალე მენახა მაგრამ ამ სურვილს

მოხვალ და აღარ დაგხვდები

ერთხელ მოხვალ და მე აღარ დაგხვდები , იქ სადაც ყოველთვის მარტოსულს მტოვებდი. მოხვალ და დაიწყებ ჩემს ძებნას ფიქრებში , თუ როგორ ვიყავი ასეთი გულწრფელი. არა არ გეყოფა ის წარმოსახვები ,

აღარ დაგვინდობენ აღარც ამინდები . . .

აღარ დაგვინდობენ აღარც ამინდები, შუა აგვისტოშიც ღმერთმა დაგვიტირა. ისევ წვიმას მოაქვს ყველა ნაფიქრები, ყველა მოგონება სადაც გაგვიჭირდა. აღარ დაგვინდობენ აღარც ამინდები, წუხელ ღამენათევს გრძნობა ამიტირდა. სევდა მოფარებულს ისე მაკვირდები, თითქოს

აღარ მიყვარხარ!

ერთი კითხვა მაქვს "სიცოცხლევ" სირცხვილით ხომ არ დაიწვი? ჩემს გულში თბილად იჯექი, ახლა ვიცი რომ იქ არ ხარ, ლექსს როცა ვწერდი მიყვარდი, ახლა კი.......აღარ მიყვარხარ!