ბოლოს მაინც ერთად ვიქნებით (თავი 3 )

გარეთ გავედით,ტაქსიც მალე მოვიდა ხმა არცერთს არ ამოგვიღია, სახლში ავედი წყალი გადავივლე მთელი ღამე გუკაზე ვფიქრობდი, ვერგავიგე როგორ ჩამეძინა და ვერც ის თუ როგორ შემოვიდა ემილი სახლში. როცა გავიღვიძე 11 საათი იყო. გუკაზე ფიქრი არ მასვენებს, ემილის

ბოლოს მაინც ერთად ვიქნებით (თავი 2)

მე და გაბო კიავედით სახლში, გამოლვიცვალე და დავიწყე თეფშების გამოტანა მალე ამოვიდნენ ლექსო და ემი , 15 წუთში ჩვენც გავაწყვეთ სუფრა და დავიწყეთ ჭამა, ხმა არცერთ არ ამოგვიღია, როცა დავასრულეთ მე და ეემიმ ავალაგეთ ჭურჭელი გავრეცხე და გავედით ბიჭებთან

ცუდი გოგო "ენემი" (თავი11. ბოლოს წინა)

შემდეგ? შემდეგ ისევ ბედნიერად გააგრძელეს ცხოვრება და მეგობრებთან ერთად იყვნენ ყოველთვის ყველგან. ერთი მათგანიც რომ არ ყოფილიყო იქ არც დანარჩენები წავიდნოდნენ. აი ასე გრძელდებოდა მათი ცხოვრება ყოველთვის ერთად არანაირი ჩხუბი, ბევრი სიცილი, ბედნიერება

ბოლოს მაინც ერთად ვიქნებით (თავი 1)

მე ნუცა ვარრ, 19წლის, ბათუმელი ვარ მაგრამ ეხლა თბილისში ვართ მე და ჩემი დაქალი სასწავლებლად და ერთად ვცხოვრობთ.ვარ მაღალი, ხუჭუჭთმიანი,მუქი მწვანე თვალებით, ასე რომ თაყვანისმცემლები არ მაკლია.ჩემს დაქალს ემილი ქვია,ისიც 19 წლისაა, მაღალი გრძელი

ბოლოს მაინც ჩემი დაგერქვა! (1 თავი )

ანოო დე ადექიი დაგაგვიანდა -აუ ცოტახანიც რა დე -არა ანო გაგვიანდებაა დროზეე -კაი ხო ვდგებიი გამარჯობა მე ანანო დადიანი ვარ 19 წლის ვცხოვრობ თბილისში ვარ დედის ერთა და ყველაზე საუკეთესო მშობლები მყავს მთელს მსოფლიოში, გარეგნობით მაქვს მწვანე

სიბნელე გვირაბის ბოლოს

რატომღაც გგვგონია, – თუმცა გაუგებარია რატომ, – რომ გვირაბის ბოლოს, უსათუოდ მხედველობას გვიკარგავს კაშკაშა სხივი, როგორც უზენაისის მზერა. ეს რეალობასთან ახლოს როდი არის არა იმიტომ, რომ გვირაბი არ არსებობს, არამედ იმიტომ, რომ ღმერთს ეზარება თითოეულ

პირველად და ბოლოს...

არ ვიცი, როდის შევხვდით ერთმანეთს და რა იყო ეს, მაგრამ თავიდანვე იგრძნობოდა რაღაც ჩვენი კავშირის მაგვარი. სასაცილოა არა? მთელი სამყარო რომ შემოვიარო ვერავის ვნახავ შენს შესაფერს ჩემთვის...

ამ ქუჩის ბოლოს.. შოთა ნიშნიანიძე

ცაში ღრუბლებად გადაიშლება, ქვეყნის ოთხივე კიდეს, რაც უფიქრიათ, რაც წაუკითხავთ, რაც სიზმრებიათ კიდევ. გაიხსენებენ ახალგაზრდობას, როგორც შხაპუნა წვიმას, მათი შვილების პატარაობას, ათას უბრალო წვრილმანს. ფანჯრის რაფაზე ბეღურები და წამლის შუშები სხედან,

გვირაბის ბოლოს (თავი 1)

ყველას ცხოვრებაში დგება მომენტი, როცა ყველაფერი უფერულდება ის რაც შენტვის მნიშვნელოვანი იყო უბრალოდ ქრება როცა ძალიან გენატრება და გინდა შენს გვერდით იყოს გამხნევებდეს ცხოვრების სტიმულს გაძლევდეს მაგარმ საშნელებაა როცა ის მიდის ამ ქვეყნიდან და

ბოლოს მაინც ჩემი გახდები (1)

ამ ამბიდან სამი წელი გავიდა.... სამი წელია გერმანიაში ვცხორობ და მხოლოდ და მხოლოდ მაქსმა შემიფარა თავისთან სახლში, რომ იმ სიცივეში გარეთ არ გავყინულიყავი, დღეს კი მე და მაქსის ისეთი ურთიერთობა გვაქვს ნებისმიერ და ძმას შეშურდება...სამი