გრძნობების მორევში(დასასრული)

-მე ისედაც ვიცნობ ჩემს პლინცს - მშვიდად განაცხადა ქალბატონმა ნინიმ და დინჯად მიეკრო დედიკოს - არ მინდა ბაღში სკოლაში მინდა ჩემი პრინცი სკოლაჩია არავინ იცოდა როდის დაინახა პირველად ალექსანდრე ამაღლობელმა მარიამ ალავიძე მხოლოდ მათი სიყვარულის

გრძნობების მორევში(4)

-ჩემი მოუსვენარი ცოლის დამსახურებაა რომელმაც არ იცის რომ მთვრალ ქმარს რომელსაც ჭკუას აკარგინებს ხელები არ უნდა უფათუროს - მისკენ დაიხარა ამღვრეული თვალებით და ტუჩზე ნაზად შეეხო თან ლაპარაკობდა შემდეგ როცა ხელების შეხება იგრძნო წელზე რომელიც ნელა

გრძნობების მორევში(3)

-ცივია თან ჩქარი და შეიძლება დინებამ წაგიღოს გვიანია უკვე ცოტახანს გავჩერდეთ და მერე წავიდეთ- ალექსმა დაასრულა და წყალში ჩახტომის ხმაც გაიგონა გვერდით მოიხედა და მარიამის ფეხსაცმელები დაინახა მხოლოდ - მარიამ რა ჯანდაბა გააკეთე - დაიყვირა და ქვემოთ

გრძნობების მორევში (2 )

-როდის აპირებდი სიმართლის თქმას მითხარი, რამდენ ხანს უნდა მეცხოვრა ასე გაურკვეველ სიტუაციაში, როდის მეტყოდი ვინ იყავი და რას წარმოადგენდი, როდის აპირებდი ნამდვილი მიზეზის თქმას .შენს გამო დუმდნენ ისინიც და მაინტერესებს როგორ აიძულე დედაშენი

გრძნობების მორევში

დიახ ძვირფასო მაყურებელო აი ესაა ამ იღბლიანი ბავშვის დრევანდელი ცხოვრება განვლილი გზა ბავშვთა სახლიდან იმპერიის უკაცრავად იმპერიების მფლობელობამდე . ეს იყო ჩვენი დრევანდელი გადაცემის კულმინაცია მომავალ ორშაბათს შევხვდებით ძვირფასო ტელემაყურებლებო .

გრძნობების მორევში (2)

დილა ყოველგვარი ნათელისა და კეთილის სიმბოლოდ ითვლება....ჩემთვის კი მხოლოდ ახალი დღის დასაწყისია,კიდევ ერთი რუტინული დღე,მოსაბეზრებელი და აუტანელი. მძიმედ წამოვწიე თავი ბალიშიდან, ჯერ ისევ ბნელოდა,ამიტო ძლივს მოვახერხე ტუმბოზე დადებული მობილურის

გრძნობების მორევში

ცხოვრება სიურპრიზებითაა სავსე,ისეთ დროს გეწვევა ბედნიერება როდესაც არ ელი, ნათქვამია განსაცდელი წავა და დიდი ბედნიერება მოვაო, ჩემს შემთხვევაშიც ასე მოხდა....... ბაბუას გარდაცვალების შემდეგ თითქოს ცხოვრება ჩემთვის უხალისო და უინტერესო გახდა, რთულია

მე ვარ გრძნობების მცირე სამყარო

ვზივარ უაზროდ გლოვის კედელთან და დღის სინათლე მიბრმავებს თვალებს, როცა სინაზის გამონათება გააფერადებს წლების ნაკვალევს,

გრძნობების სასაკლაო

გრძნობების სასაკლაო ჩემში შეიქმნა... დღითიდღე ლპება სულში ოცნება... კვდება ყოველი რასაც ვეხები... ჭკნება რასაც კი ვცდილობ და ვწვდები...

გრძნობების უფსკრულში

უკვე არ თოვს, აღარც ცივა, ჩემს სულში კი გაწვიმდა. შენზე ვფიქრობ დღე და ღამე, შენ მოსმენაც არ გინდა.