მექანიკურად! (დასასრული)

ლევანი ადვილად შეეჩვია თავის ახალ ბინას და მარტო ცხოვრებას. ძალიან კომფორტულად გრძნობდა თავს. თათა და ის, ძალიან კარგად იყვნენ ერთად, მას შემდეგ სერიოზულად არაფერზე უკამათიათ,მხოლოდ წვრილმან რამეებზე თუ წაიკამათებდნენ ხოლმე. სხვა მხრივ ისეთი

ჩვენი ამბავი (დასასრული)

სამყარომ პირველად შეიგრძნო ეს სურნელი. ჩემი თვალები უსახელო ყვავილივით ბრწყინავს... პოეტს მიწოდებ, მაგრამ მხოლოდ შენთვის ვწერ. თუ გინდა ლექსად არ წაიკითხო, იმიტომ რომ ყოველ წელს თავიდან დაგიწერ ხოლმე... როდესაც აცივდება, როდესაც ჩიტები სამხრეთისკენ

ურთიერთობის დასასრული

პირველ რიგში მოგესალმებით. როგორც წესი, ამ ტიპის "ნაწარმოები" ჩემს შემოქმედებაში ბევრი არაა. არ ვიცი ვინ ადევნებდით ან ადევნებთ თვალს ჩემს ლექსებს, მაგრამ უკვე საკმაოდ დიდი ხანია აღარ დამიწერია ადამიანზე, რომელსაც ჩემ ლექსებში ვაღმერთებდი და

სხვისი ქალი აივნიდან -10- [ დასასრული ]

მივხვდი იმასაც რომ ნიკიტას არა მხოლოდ ვაღმერთებდი, არამედ ყოველთვის მინდოდა მისნაირი ვყოფილიყავი. კაცი რომლის სიტყვასაც ფასი ექნებოდა, კაცი რომელსაც პატივს სცემდნენ, კაცი რომელსაც არაფრის ეშინოდა და მინდოდა ვყოფილიყავი კაცი რომელიც ყოველთვის სწორად

ჭირვეული ( დასასრული)

- ასე მალე რატომ წამოვედით, რამე მოხდა ? - ასე რატომ იქცევი, მიუახლოვდა ლევანი კატოს ? - როგორ ? დაიძაბა კატო - მკოცნი , მეხვევი, ყველას ნამდვილი ცოლ ქმარი ვგონუვართ, მართლა ვერ იაზრებ როგორ მიწვევ? თუ გავიწყდება რომ მამაკაცი ვარ

ახალი სიცოცხლე (დასასრული)

დადიანების შტოს გამგრძელებელი, ერთადერთი მემკვიდრე,ეჟენი დადიანი.თბილისის მახლობლად, კიკეთში დიდ სამ სართულიან სახლში ცხოვრობდა.არ გაგიკვირდეთ, ისინი ხომ თავადები იყვნენ და შესაფერისი სამყოფელი სჭირდებოდათ.

შენ სულ სხვა ხარ ( თავი 6 დასასრული)

სანდრო ანას სიყვარულში გამოუტყდება. მაგრმამ მერე ანა დაინვალიდდება ამისდა მიუხედავად ისინი იქორწინებენ და არასდროს დაკარგავენ ერთმანეთს

ხაფანფი (დასასრული)

... ახლა ფსიქიატრიულში გვამად ვარ ქცეული. დღეები წიგნების კითხვაში გამყავს. ყველა სათვითმკვლელო იარაღი შორსაა ჩემგან, მიუხედავად იმისა, რომ არ ვაპირებ თავი მოვიკლა. მხოლოდ ერთი რამ მაინტერესებს, რამდენად ლამაზი ვარ ახლა?...

ერთადერთი (20 დასასრული!♡)

- გიო? - პატარა ბავშვივით დავიწყე - ხო - რაღაც უნდა გითხრა - ტირილამდე ცოტა მაკლია - გისმენ ჩემო კნუტო - მიყვარხარ! - ჰმ ეს უნდა გეთქვა? - ხო რა იყო - ეგ ისედაც ვიცოდი პატარავ - მითხრა და მთლიანი მონატრება ერთ კოცნაში ჩააქსოვა რა ვქნა მიყვარს

წარსულის ირონია (დასასრული)

მომხდარის გაანალიზება ძალიან რთული აღმოჩნდა... ასე უცებ ოდესღაც საყვარელ ადამიანზე მსგავ