მწვანეთვალება დემონი თავი 11 (პირველი ნაწილის დასასრული)

ელენე ბექას აკვიატებულ იდეად ექცა და მთელი კვირა უკან დასდევდა აჩრდილივით. მისი თვალთვალი საკუთარ თავზე აიღო და სულაც არ შეუწუხებია თავი რამე აეხსნა ირაკლისთვის რომელიც ისე იყო რუსაზე გადართული რომ თითქმის დაავიწყდა გამოძიება. ბედად ელენეს იმ

ჯიუტი! 6(დასასრული)

მივბრუნდი და უკან ანდრია მედგა საცვლების ამარაიმწამსვე მივბრუნდი გარეთ გავედი მაგრამ ბიჭები მოდიოდნენ და ისევ ჩუმად ოთახში შევედი -აქ რაგინდა? -ისა... მეე... იცი? -კაი არაა საჭირო ახსნა ვიცი ბიჭები მოხატე და ეხლა კიდევ მოგსდევენ -ჰო მიხვედრილი ხარ

სკოლა (დასასრული)

“ნიტა მე შენ მიყვარხარ”- მითხრა მან და თითქოს სადღაც, უსასრულობაში დავიკარგე. ჩემი სხეული მთლიანად კანკალებდა, ჩემს მუცელში პეპლები კიარა, დინოზავრები დარბოდნენ თითქოს. პირველი კოცნა, თემო... ეს დღე არასოდეს დამავიწყდება, მისი სიტყვები არასოდეს

ყველაფერი სიყვარულის გარდა (დასასრული)

მაგრამ მე ვგსაოცარი გრძნობა იყო ჩემს ცხოვრებაში ილია.ვგრძნობდი მის სიმშვიდეს. ის არ იყო ახლოს რძნობდი მის მიახლოვეს.იყო რაღაც რაც მაგრძნობინებდა რომ ის ძალიან ახლოს იყო.ჩვენ ხშირად ვსაუბრობდით და ვწერდით ერთთმანეთს.

"ილიანი" (თავი 17) დასასრული

დიდი მადლობა რომ კითხულობდით...პ.ს. ისტორია რეალურია თავისი ამბებით და პერსონაჟებით, მხოლოდ რამდენიმე ფაქტია ჩამატებული. გმადლობთ რომ მოგწონდათ და თუ არ მოგწონდათ მაინც მადლობა რომ გამოხატეთ

სექსუალური განათლება (დასასრული)

საღამო იყო როდესაც დათუნას ვაძინებდი, ის იყო საწოლში ჩავაწვინე რომ კარზე ზარის ხმა გაისმა. ფრთხილად გამოვედი ოთახიდან, და ვიკითხე ვინ იყო..ხმა არავინ გამცა, დათო ან ვატო მეგონა..უფრო ვატო და დაუფიქრებლად გავაღე კარი, ვაჟა

ჯიუტი და მისი სვანი (დასასრული)

-ვინმეს ელოდებოდი? გაკვირვებულმა მხრები აიჩეჩა და წამოდგა -აქ დარჩი მე გავაღებ! მითხრა და კარისკენ გასწია, თუმცა ცნობისმოყვარეობამ მსძლია და უკან გავყევი, კარების გაღების თანავე ადგილზე გავშეშდი და წინ მდგომ სილუეტს გაკვირვებული და გაოცებული

მუდამ ერთად 5 (დასასრული)

მია -ჰო -მიყვარხარ! -რაა?(წამოვიწიე) -ძალიან მიყვარხარ ვგიჟდები შენზე,მართლა აი ჩემი მეორე მარიამი ხარ ყველქსგან განსხვავებული სხვანაირი თვითონ შენ შენი სუფთა და წმინდა სული მიყვარს მია!

ნუთუ ტერორისტს შეუყვარდა (10) დასასრული

ბედნიერმა დავბრუნდი სალისთან ოთახში.მძინარე ფეხზე წამოვაგდე და ახალი ამბავი ვაცნობე.დანაღვლიანებულმა მიმოიხედა, არემარეს თვალი მოავლო და დამწუხრებით წარმოთქვა-ეჰ, ჩემო საბერძნეთო რაცუდია რომ  გტოვებ. დამიჯერე,ისევ შევხვდებით.

მძიმე გზა (მეორე ნაწილი) მეხუთე თავი ... მეორე ნაწილის დასასრული (12)

-მეშინია,ძალიან მტკივა_სალომე ტიროდა.დათომ ხელი მოკიდა და ცოტა ხნით გაჩერდნენ.–სალო,დამშვიდდი.ნუ გეშინია.ღრმად ისუნთქე,კარგი?–ახლა ცოტა მომეშვა.–კარგია,ახლა წავიდეთ_უპასუხა დათომ და გოგონა მანქანისკენ წაიყვანეს.