გოგონა ნიღბით [ დასასრული ]

ერთი ჩვეულებრივი გოგო ვიყავი, მერე გავიზარდე, მარტო, ჩემთვის, დამოუკიდებლად ვცხოვრობდი, ამან გმაოიწვია ჩემი უამრავი შეცდომა ცხოვრებაში, შეცდომაზე შეცდომას ვამატებდი. შემდეგ ის საშინელი დრო როცა მე სხეულით ვვაჭორბდი ლაშასთან, მერე ნიკა, ბოლოს

მდიდარი'ც ადამიანია (თავი 2)

ქალაქიდან წამოსვლის შემდეგ, ყოველ დღიური საუბრები იშვიათად მქონდა გარშემო მყოფებთან, რაც ცოტა არ იყოს მოსაწყენს ხდიდა ცხოვრებას. სამაგიეროდ, ჩემს ძველებურ საწერ მაგიდას დავუმეგობრდი.ლ.

ოცნება

მე რომ გაჩუქე იების კონა მაშინ მე გთხოვე გამომყევ ცოლად შენ მთხოვე მაშინ რომ დრო მომეცა ნეტავ უარი არ გამეგონა ვახ სიყვარულო თავზარ დამცემო ნუთუ არ მორჩა გამოცდა რთული მის გარეშე ხომ მზეც

ცხოვრება გრძელდება შენდამი გრძნობებით

დრო მიდის, დრო მიდის, ცხოვრება გრძელდება. დრო გადის, დრო სიმწრის, გულს მწარედ ედება. ეს ცხოვრება, ეს ცხოვრება დაბურული ტყეა. ჩემი გული შენ გეკუთვნის მხოლოდ შენი ტყვეა. შენი სახე ამ გულისთვის მშვენიერი მზეა. სიყვარული კი ჩემს გულში გადმორგული ხეა.

დრო კურნავს (თავი 4)

"ყველაფერი წარმავალია" ამ შემართებით გავიღვიძე მეორე დღეს მაღვიძარას ხმაზე. რაღაც მოხდა. რაღაც კარგი მოხდა. თავს უკეთესად ვგრძნობდი. თითქოს რაღაც მანუგეშებდა.გული გამითბა.მოვეშვი და გადავწყვიტე

დრო კურნავს (თავი 3)

ცრემლები წამსკდა. უკვე მარტო ვიყავი. არავის ვუყვარდი. მთელი დღის განმავლობაში ყველა მამცირებდა და სულელურ ფრაზებს იმეორებდა იმ პლაკატებიდან. მე ვცდილობდი ყურადღება არ მიმექცია,მაგრამ ცრემლები სულ მასწრებდა.

დრო კურნავს (თავი 2)

-ჩვენი ახალი სახლი აქვეა,თქვენს ახალ სკოლასთან ახლოს,იმედია მოგეწონებათ. უცებ სხეულში სითბო ჩამეღვარა. იქნებ აქ უფრო უკეთესად ვიცხოვრო? იქნებ აქაც ვიპოვო მეგობრები? მოკლედ გრძნობები ერთმანეთში მქონდა არეული და სანამ მე ჩემს თავში ორ მხარეს ერთმანეთს

დრო კურნავს

სივრცე და დრო განუყოფლადაა ერთმანეთთან დაკავშირებული-ყველაფერი სადღაც და ოდესღაც ხდება.დარწმუნებული ვარ ეხლა ბევრი თქვენგანი ეკითხებით საკუთარ თავს: „რაო?“ ჰო როგორც უკვე ვთქვი ამის

ბებერი დრო

მიყვარს ჩვენი მომენტები ერთმანეთს, რომ ენაცვლება კინოს ფირის კადრებით.თავში ხან ერთი სიუჟეტი ამომიტივტივდება,ხან მეორე და გრძელდება ასე უსასრულოდ.ცაზე ღრუბლები გუნდებადაა გადაყრილი,შუალედებში

ტკივილის დრო (სრულად)

ჩემი არ არის, ძალიან მომეწონა.ისეთია ბევრ რამეზე რომ დაგაფიქრებს, ბევრს იმედს რომ მისცემს.და იმედის ნაპერწკალს გაგიჩენს გულში.დიდი ხანია არ დამიდევს რამე... კეთილი იყოოს ჩემი დაბრუნება