ჩვენი ისტორიის ეპილოგი რომელიც პროლოგამდე ადრე დაიწყო (სრულად)

ბევრს მის ოჯახზე არც ადრე ლაპარაკობდა და არც შემდეგ. უბრალოდ ის იყო ჩემი უცნაური გმირი რომელიც არსაიდან გამოჩნდა და საკუთარ თავზე მეტად შემიყვარა. და მეც ასე ვირწმუნე მონათესავე სულების არსებობის.

უცხო (თავი 24 ეპილოგი)

- მამაიკო როგორ მიყვარხარ. როდის გიხილავ და გულში ჩაგიკრავ. როდის შევიგრძნობ შენს სურნელს. - ყური მიადო თითქოს პასუხს მიიღებდა. შემდეგ წამოდგა და ბააგებზე დაეკონა. - ამ ქვეყნად ყველაზე ბედნიერი მამაკაცი გამხადე!

უკარება ეპილოგი

ლუსისა და ალექსის ისტორია დედამ მიამბო მაშინ 14 წლის ვიყავი მახსოვს როგორი გავლენა მოახდინა ამან ჩემზე ალბათ მაშინ დაიბადა ჩემში სურვილი ეს ისტორია სხვებისთვისაც მომეყოლა და ამ სურვილმა 7წელი გასტანა. საბოლოოდ მე ჩავედი ლუსისა და ალექსის ქალაქში რომ

დრო (ეპილოგი)

მომიახლოვდა, მაგრად ჩამეხუტა და შუბლზე მომაკრო თბილი ტუჩები. თვალები მიმელულა სიამოვნებისგან... დღესაც ისევე მსიამოვნებს მისი შეხება, როგორც მაშინ პირველად, სამსახურში, მალულად..... ისევ ვგრძნობ მუცელში ქარიშხალს...

შიშველი ღამე –7– (ეპილოგი)

''რა არის ცალმხრივი გრძნობა? გულში ჩახვეულ ტკივილად ქცეული სიყვარული? ჭია, რომელიც შიგნეულს გიხრავს... მხოლოდ ერთ შეგრძნებას გიტოვებს... შესაძლებლობები გეზღუდება და ღამით უკვე გგონია, რომ ყველაფრის უნარი წართმეული გაქვს სიყვარულის გარდა...''

ჭირვეული პატარძალი –7– (ეპილოგი)

''აი, ესაა სიმართლე, მართა! ახლა როგორც გინდა, ისე მოიქეცი, უბრალოდ ხვალამდე მაინც ვერსად გაგიშვებ. თუ დამჭირდება, სარდაფში ჩაგკეტავ, რადგან ხვალ ის უკვე ციხეში იქნება. იქ, სადაც მისი ადგილია!''

ეპილოგი

სულს თავისი სხეული გააჩნია და ის შეიძლება გტკიოდეს, რადგან რაღაცას განიცდი, შეიძლება გეზიზღებოდეს, რადგანაც თავს სრულფასოვნად ვერ გრძნობ. შეიძლება გიყვარდეს კიდეც, რადგან ფიქრობ მიმქრალი სანთელივით ბჟუტვა არ შეგიძლია, ფეხზე წამოდგები და ცეცხლი