ერთი ნახვით სიყვარული?! II თავი

კარების გაღებას ვცდილობ მაგრამ ჩაკეტილია.ვხვდები,რომ საადღაც არის ყველა წასული თორემ ისე კარებს არ ჩაკეტავდნენ და ჩემ თავზე კვლავ გავბრაზდი გასაღების წამოღება რომ დამავიწყდა.ტელეფონი მოვიმარჯვე და დედას დავურეკე,მამა და თორნიკე სამსახურში იქნებოდნენ

ერთი ნახვით სიყვარული?! თავი I

შემოდგომა.ყველაზე მეტად ეს სეზონი მიყვარს. ადამიანის ხასიათივით ცვალებადია. ხის ტოტებიდან ერთი მეორეს მიყოლებით ცვივა ყვითელი ფოთლები და მიწაზე იფანტება. ვფიქრობ,საქართველოში შემოდგომის სილამაზე უფრო განსხვავებულად ჩანს.

ერთი ბიჭია რა...

ერთი ბიჭია რა, ლამაზი თვალები და საოცრად თბილი ღიმილი აქვს...

E pluribus, unum! (ერთი, მრავალთაგან!) (18+)

და ეს სამყარო ჩემთვის კოლბაა.. და ტკივილებიც - ზოგი პატარა, ზოგიც - ზორბაა, და სულსაც ვმიჯნავ შუშის თხელი, მყიფე კედლებით, და დოგმებს ვლეწავ ლანძღვით, გინებით, ხანაც ჩხუბით, ხანაც - ვედრებით!

ერთი' ფერია

,,იმედისაგან და ოცნებისაგან გაძარცული დღეები მიეწყო ერთმანეთს... მინდა მოგწერო, თუმცა ვერ გწერ. არ ვიცი რა დარჩა სათქმელი ჩვენს შორის. თითები მეწვის ისე მინდა უბრალოდ მოგწერო, რომ რაც შენ წახვედი ყოველი დღე იქცა ერთ' ფერად...

კიდევ ერთი ისტორია (სრულად)

ახლა კი გაიღიმე .. ნუ შენი მსგავსი გემოვნება, რომ მქონდეს მეც გამიჭირდებოდა, მაგრამ მაინც გაიღიმე, ნუ ტირი და იცოდე რომ მე აქ ვარ... შეგიძლია ჩემს მხარზე თავი ჩამოსდო და იტირო ხოლმე - გაუღიმა..მერე დონატი მოკბიჩა- ჯანდაბას დაასველე შენი ცრემლებით

ერთი კვირა

მეგობრები ამჯერად ზღვაზე დასვენების ნაცვლად,მათთვის აქამდე მოსაწყენ ადგილას,მთაში მიემგზავრებიან. მათი ვარაუდები მთასთან დაკავშირებით კი არ მართლდება. მეტიც,მათთან ჩამოსული უცხოელი მოგზაური,ბევრად სახალისოდა და სასიამოვნოდ აქცევს მთაში დასვენებას.

კიდევ ერთი ორიგინალურად ბანალური ისტორია თავი 2

ყველა ერთმანეთს ვუყურებდით გაშტერებული. მართლა ინდურ სერიალში მეგონა თავი და ტიმ ტარა ნარა დერენას ვღიღინებდი გულში. ვსო დამერხა ტასო მიმატაფებინებს თავს ამ ლამაზ შუშის მაგიდასთქო ვფიქრობდი. ეს ქალიც როგორ არ იცვლება.როგორი ახალგაზრდა და ლამაზიც იყო

მხოლოდ ერთი დღე ჩემო პეპელა!(8)

რადგან სუნთქვა უჭირდა,ვერ საუბრობდა,ვერ ყვიროდა ისე როგორც უნდოდა,გულიც ისე დამძიმებოდა თითქოს და ლოდი ედო მკერდში და არა გული. გრძნობდა ყოველ დანაკარგს,რომელიც მისი სახით გაუშვა ცაში...ბედნიერებას და სიყვარულს,რომელიც მხოლოდ მას შეუძლია მის

ერთი წვიმიანი დღე,თბილისში..

დასანანია,მაგრამ ტკივილების ყულაბაა ეს სამყარო სადაც ყოველდღე ახალი ''ტკივილი(ხურდა)ვვარდება შიგნით.