მ წ ვ ა ნ ე ა (მესამე თავი)

ახალი ხილი არ არის, არავისთის გვიან დაძინება, მაგრამ ჩემთვის კი ბავშობიდანვე , შეჩვეული ვიყავი დიდ ხანს ძილს ,ამიტომ ათი საათისკენ ვითიშებოდი , უი რატომ წარსულში ახლაც ვითიშები. სიზმრები ჩემი სტიქია და ჩემი ძილი უდრის ოცნებას, ფანტაზიას და

მ წ ვ ა ნ ე ა

გვერდით მომყვება და ახლა ვიგრძენი მისი სუნი აი იცით როგორი ? სიგარეტის, საპნის,საკუთარი სპეციფიური სუნი და ვერცერთი ვერ შემედავებით რომ ტომი ასხია tom ford . ძლიერი ვარ სუნებში და ამით ვამაყობ .საკუთარი ფიქრების გამო მეცინება და მის შეხებას მოვყავარ

მ წ ვ ა ნ ე ა

დავიბადე ბოდიალისთვის. განუყრელი რამაა ჩემთვის და არავინ და არაფერი მშველის როგორც ქალაქში ბოდიალი . მთელი ოცდასამი წლის განმავლობაში ვერ გავუგე გემო სახლში მარტო ჯდომას , ნუ აქვს მიზეზები მაგასაც , იმიტომ რომ ყანჩაველები ბევრნი ვართ და სახლში

ვ+თ=?

სარკეში ვიყურები, ამღვრეული მწვანე თვალები, გაჩეჩილი ქერა თმა, ტუშისგან დასვრილი თვალის უპეები - მეზიზღება ეს სახე, ეს მზერა. მეტირება. ვხვდები, რომ არ შემიძლია გარეთ გასვლა.კიდე დიდხანს უნდა გელოდო?, -ვატო კარს აღებს. საცვლის ამარა დგას და ანთებული

ზ ღ ვ ა რ ი ! ! !

თვალებიდან მდუღარე ცრემლი ცრეცილ ლოყაზე ნიაღვარად მიედინება და მოუსასრულობაში იკარგება. ის მაინც იყოს თავისუფალი... თავში მხოლოდ ერთი აზრი უტრიალებს, როგორმე გაშორდეს იმ ჭუჭყიან სამყაროს, რომელშიც აქამდე უწევდა ყოფნა.გადადგას

ზ ღ ვ ა რ ი ! ! !

ენცხოვრება, სადაც სული ეხუთება. სამყარო რომელმაც ამ მძიმე ნაბიჯის გადადგმისაკენ უბიძგა. ახლა კი ელის ვინმეს, ვინც ხელს კრავს და ნაბიჯს გადაადგმევინებს. პაწაწინა სიცივისგსდის, ან გა თვალებიდან მდუღარე ცრემლი ცრეცილ ლოყაზე ნიაღვარად მიედინება და

გ ა ნ ს ხ ვ ა ვ ე ბ უ ლ ი

მხოლოდ მე ვიცი როგორ მჭირდები ახლა,სხვამ არავინ. თავად შენც კი არ იცი რას ვგრძნობ . მე ჯიუტად მოვითხოვ ხვდებოდე ყოველივეს . ვიცი რთული ვარ ,შეიძლება გაშინებს სირთულეები . შენ სამყაროს ყოველთვის ვარდისფრად აღიქვამდი .

ჩ ვ ე ნ ი წილი ბედნიერება!(სრულიად)

-რატო ვერ მიტანდი,მაგრად მაინტერესებს.. ახალ წლამდე ცოტა დრო იყო დარჩენილი. სკოლას ვრთავდით, და დემეც იქ იყო. -რავი, ძაან „გატიპებული“ მეგონე ჩემს უტვინობაზე გამეცინა. -შენ? გულწრფელად ვკითხე. -ვინ გითხრა, რომ ვერ გიტანდი? ეშმაკური ღიმილით