ეკიპაჟი. (თავი 5.)

-მაპატიე ეს დღეები ვერ შეგეხმიანე. -გადმომიჩურჩულა. -არაუშავრს.-გავუღიმე. დაჩის საშინლად გაბრაზეულ თვალებს გადავაწყდი და მაშინვე სიში ვიგრძენი. მისი მრისხანების შემეშინა. დიახ! შემეშინდა რამე ისეთი არ ეთქვა რაც გულს უარესად მატკენდა.

პირობა 2თავი

უჭირდა დაროს დედის გაშვება თუმცა სხვა გზა არ ჰქონდა. ეშინოდა, ეშინოდა რადგან არ უნდოდა ისევ დაეკადგა მისთვის საყვარელი ადამიანი. მას ახლა მხოლოდ დედა ჰყავს, ყველამ მიატოვა მაშინ როდესაც ის სულ პატარა ცხრა

სამიზნე (13 თავი)

მესამე დღეს მამალაძის დაკრძალვა იყო. ვერც კი იჯერებდა, მისი გარდაცვალებიდან მეექვსე დღე იყო უკვე გასული, დღეს კი ძმის სასახლე უნდა აეწია და სამუდამოდ მიწაში დაეტოვებინა. შავი პერანგით შემოსილი გავიდა სახლიდან და მეგობრის სახლისკენ წავიდა.

გიჟი ხარ და მეც გამაგიჟე (თავი 10 )

იცით?! ცხოვრება თითქოს ძალიან უსამართლოა.... ხშირ შემთხვევაში შეიძლება, რომ ასეც ჩავთვალოთ, მაგრამ იცით რომ დაუფიქრდები მიხვდები, რომ ეს ასე ნამდვილად არაა. გინდა გითხრათ რატომ? იმიტომ, რომ კარგს ყოველთვის მოყვება ცუდი და პირიქით...

პირობა 1 თავი

- დაროს დაურეკეთ. _ ისმის მამაკაცის განრისხებული ხმა. - არ პასუხობს. _ თავდახრილი ამბობს ახალგაზრდა გოგო. - არ მაინტერესებს. რაც გინდათ ის გააკეთეთ, დარო სასწრაფოდ მომიყვანეთ. - კი, მაგრამ ბატონო დემნა.

წარსულის კვალდაკვალ თავი 23

-ზეზვა ნუ მაფიქრებინებ რომ შენში შევცდი.ნუ მაფიქრებუნებ რომ ის პატარა,კეთილი და საყვარელი ბიჭი,წლების უკან რომ გავიცანი ყაზბეგში და ყოველთვის ყველაფერში გვერდით მედგა,აღარ არსებობს და სამყაროს ბორიტმა ძალებმა ისიც გულქვა ადამიანად აქციეს.გთხოვ

სხვისი არჩეული საქმრო (თავი 4)

ისე იქცევა ბოლო დროს, თითქოს 40 წლის ქალიშვილი ვეჯდე სახლში. -მაჭანკლებს ფულს ისევ თუ უხდიან, წადი, გამდიდრდი ! - ლამისაა ჩავბჟირდე. დედა მალე ხავსზე მოჭიდებულ დარისპანად მექცევა ! -საოცარი ბიჭია... მისი სული და ხორცი ისე ერწყმის..

ეკიპაჟი! (თავი 4.)

წამის მეასედში გაჩნდა ჩემს წინ და შემდეგ კარებზე აკრული მე მის მკლავებში..მთელმა სხეულმა ერთიანად დაიწყო კანკალი, ვერ ვაკონტროლებდი.! დაბნეული თვალებით შევცქეროდი მის დაღლილ თვალებს

სამიზნე (12 თავი)

ათი წუთიც იქნებოდა გასული დიდმა ჯიპმა რომ შემოუხვია და იქედან 6 ჯარისკაცი რიგრიგობით გადმოვიდა, წელში ამაყად გასწორებულები, თავ აწეულები მიიწევდანენ შესასვლელისკენ და ყურადღებას არავის აქცევდენენ.

კონსტანტინოპოლი (თავი 6)

ტიროდა ელისაბეტი და იღვენთებოდა სასახლის კედლები. გაიხსნა ცა და ქუხილით დაეშვა მოგრძო წვიმის წვეთები მიწას. მკაცრი ზამთარი ელოდათ მარმარილოს ზღვის უბეში მყოფთ; ტიროდა ელისაბეტი,