უნებლიე მოწმე (თავი მეთოთხმეტე)

-ასე ხო?-ბრაზმორეული შეტრიალდა და იქვე მყოფ დანას დასწვდა-არ წახვალ ხომ? იცოდე ჩემს თავზე პასუხს არ ვაგებ როდესაც გაბრაზებული ვარ-ეუბნება და თან ნელი ნაბიჯებით უახლოვდება-ყელს გამოგჭრი და მერე შენს ნამდვილ გვამს დავიტირებ-ცდილობს სიმკაცრე შეინარჩუნოს

ბედნიერებას სვანეთში შეიგრძნობ (საცდელი თავი )

-გეყოფათ, ეს მხოლოდ თამაშია სხვა დროს როცა გინდათ-გაიცინა ვაჟამ,რომელიც ზედმეტად გართული იყო იმ ფაქტით,რომ ძმაკაცს ასე დაეხმარა. ნინიმ თავი გვერდზე გასწია. მიხვდა,რომ ზედმეტი მოუვიდა და ამის გამო გიორგის წინაში ზედმეტად დარცხვენილი იყო. გიორგიმ

დარჩი ჩემთან (4 თავი)

ქეითისთან დიდი ხანი ვსაუბრობდი. თითქმის, ყველაფერი ვუამბე. მოსმენილით შოკირებული იყო. არც ვამტყუნებ, ძნელია, ასეთი რამ დაიჯერო. მთელი ლაპარაკის დროს, ქეითი ჰარის ლანძღავდა, მე კი ვცდილობდი, რამენაირად დამეწყნარებინა. საბოლოოდ, სხვა თემაზე

დაუსრულებელი ცხოვრება (თავი მე-12)

მადლობა როუზ გასანოვ, რომ მომეცი შანსი პირველად ცხოვრებაში გამეგო რას ნიშნავს, როცა გიყვარს. მადლობა, რომ ჩემს მიერ აღმართული კედლები დაანგრია და იმ კედლის მიღმა არსებულ “მე”-ს ისევ დაუბრუნე სიცოცხლე.

ფანჯრების მწმინდავი თავი.4

აბღავლებული ბავშვის ხმაზე, ნიკუშამ კიბეები სწრაფად აირბინა. შეშინებული ნენე გულწასული დედის სხეულს ეხუტებოდა და მოსთქვამდა. _ დედიკო, დე, ბაბუკოსავით ხარ, ადექი დედიკო რა _ ცრემლები ღაპაღუპით ეღვრებოდა ლიზას სახეს.

გიჟური დღეები (თავი 6)

-მშია! - სრულიად მოულოდნელად დავაბრეხვე და მათი გაოცებული მზერაც დავიმსახურე. - რა იყო, არ მიჭამია დღეს საერთოდ! - წარბები შევკარი. -აუ, რა საყვარელი ხარ ტო! - ხარხარით ჩამეხუტა ლუკა და ლოყაზე მაკოცა. - წამო ვჭამოთ! იცი რა მაგარ საჭმელს ამზადებს

ჭირვეულის მორჯულება (13 თავი)

გრძელი ნაწვავი წინ გადმოიგდო და ლუკამაც არ დააყოვნა, მარიამის ყელში დაიდო ბინა და საოცარი სიჩქარით გაემართა ტყისკენ, მარიამი გაოცებული იყო ისეთი სილამაზე დახვდა ტყეში, თოვაც დაიწყო და ბედნიერებისგან თვალები მიენაბა

დარჩი ჩემთან (3 თავი)

ხანდახან გვგონია, რომ ცხოვრება გვეთამაშება. ვერ ვხვდებით, თუ რატომ ხდება ასე და ამას, ჩვენს ბედს ვაბრალებთ. ზოგი თვლის, რომ ბედი თავად უნდა დაწერო. ჩემი აზრით, როგორც არ უნდა ვეცადოთ, ჩვენი ცხოვრება,

ბრუკლინელი ოთხეული 4 თავი

კოლინისთვის გავაკეთე სახე თითქოს ვნერვიულობდი და მეშინოდა , ამის გამო იცინოდა რონი . მან იცოდა რომ სინამდვილეში არ მეშინოდა და არც ვნერვიულობდა. მეთვითონაც მინდა რომ ვნერვიულობდე

გიჟური დღეები (თავი 5)

-ნეტა რამდენი ხანი მოვუნდებით მგზავრობას? - ჩემს გვერდით მჯდომ ნიკას ვეკითხები.-დაახლოებით ექსვი საათი. -მხრებს იჩეჩავს და სავარძელზე დებს თავს. -ექსვი საათი! - მის სიტყვებს ვიმეორებ და საპირისპირო მხარეს ვიხედები.