თბილისის ცის ქვეშ... თავი10

-გამიჭირდება მაგრამ გავძლებ.-გაეცინა.უეცრად ჰაერში აღმოვჩნდი,მერე კი მის მუხლებზე.-კარგი რა მათეე.ისედაც მცხელა და ვერ ვისვენებ.-გაჩუმდი და ფილმს უყურე.-ურექციოდ მიპასუხა და ეკრანს მიაჩერდა.თან თმაზე

მდუმარე სასტუმრო - დაწყევლილი ქოხი (თავი 17)

"ცალთვალა" ჯომ კარადის ქვედა თაროდან ხის ძველებური ყუთი გადმოიღო და დახლზე დადგა. - როგორც ექსპერტებმა შეაფასეს, ის შავი ოთახები ადამიანების დასასჯელად გამოიყენებოდა. სავარაუდოდ, იქ მონებს სჯიდნენ. ეშმაკმა უწყის, რა საშინელებებს სჩადიოდნენ მაგ

ცქნაფა თავი - 1 (საცდელი)

- ცხოვრების სტილი? ⁃ თაისუფალი ⁃ ჰობი? ⁃ მუსიკის მოსმენა ⁃ შეხედულებები ? ⁃ დიდხანს შემიძლია ვისაუბრო ⁃ გატაცება ? ⁃ სიჩქარე , სიმაღლე და ზოგადად რაშიც შეიძლება ადრენალინის გამოყოფა ყველაფერი ⁃ დაუცინიხართ? ⁃ გაგიკვირდებათ და უამრავჯერ ⁃

როცა მოვკვდი (თავი მეშვიდე)

გაუცნობიერებლად გამოვედი ბესოს სახლიდან და უმისამართოდ გავიარე რამდენიმე კილომეტრი... ბოლოს მივხვდი რომ უბნისგან ძალიან მოშორებით ვიყავი. უკვე ბნელოდა და უკან დაბრუნების სურვილი თითქმის არ მქონდა მაგრამ არსებობდა მიზეზები რატომაც უნდა

საუკეთესო ჩემში (თავი 12)

სახლში მალევე ავედი,ცხელი აბაზანა მივიღე და დავწექი..მალევე ჩამეძინა..დილით ევამ გამაღვიძა. -მელანო არ მჯერა,ვირია სუფთა ვირი -რა მოხდა შვილო რა გაღრიალებს? ისე მეძინებოდა ძლივს ვახელდი თვალებს -

"ერთხელ აეროპორტში" თავი 1

აეროპორტში ვზივარ. სულმოუთქმელად ველი რეისს რომელსაც არ გავყვები. ერთი მარტივი მიზეზის გამო:ბილეთი არ ამიღია. მეტსაც გეტყვით პასპორტიც კი სახლში დავტოვე. ალბათ ფიქრობთ შეიშალაო. რომ მხედავდეთ იმასაც დაამატებდით აბა ამხელა ჩემოდანი ვისთვის

საკუთარი ბედნიერება(მეშვიდე თავი)

თამუნამ შეამჩნია მათკენ მიმავალი ბექა გაუღიმა და უთხრა:-გელოდებით რა ხანია,რას ლაპარაკობდი ამდენს რომ გააბრუე საცოდავი კაცი,თან სიცილი დააყარა.-გამოცდაზე ვკითხე რაღაც,ჩემო ენამწარე,არც თქვენ დაგიკარგავთ

პირველი და უკანასკნელი (2თავი)

-არა რა,19 წლის გოგოს ასეთი საცვლები უნდა გეცვას?-ადგილზე შეხტა,ისევ დაავლო პირსახოცს ხელი და ტანზე შემოიჭიდა. -აქ რას აკეთებ?-ვაჩეს მიუბრუბდა.

ერთხელ და სამუდამოდ (თავი 3)

- დილა მშვიდობისა. ხმამაღლა ვამობ და სამზარეულოს მაგიდასთან ადგილს ვიკავებ. -დილა მშვიდობისა. მიღიმის და უკვე მზა ომლეტს თეფშზე მიდებს. -რომელი საათია? -ჯერ ადრეა. შვიდიც არაა. -მშვენიერი, მაშინ მოვასწრებ მომზადებასაც. -დღეს მე გაგიყვან. პირველი

მდუმარე სასტუმრო - ტროლი (თავი 16)

ელი თავის საწოლში იწვა. ცდილობდა, როგორმე დამშვიდებულიყო. თვალებიდან არ ამოსდიოდა ნანახი კადრი. ყელში ბურთი ჰქონდა გაჩხერილი და სიმწრისაგან ხელს მაგრად უჭერდა მეთიუს ნაჩუქარ მედალიონს.ელი მთელი